Print

จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๒๓

dungtrin_editor_coverยิ่งผิดยิ่งฉลาด

dungtrin_new2

มนุษย์ฉลาดขึ้นเพราะฝึกแก้ไขข้อผิดพลาด
ไม่มีใครฉลาดเพราะเกิดมาเก่งเลย
ทำถูกหมดเลย
คนเก่งเก่งขึ้นมาจากการแก้ปัญหา
วันละสิบข้อร้อยข้อทั้งนั้น

แต่คนส่วนใหญ่ไม่ต้องการแก้ไขข้อผิดพลาด
ไม่แม้แต่จะอยากเรียนรู้จากข้อผิดพลาด
เพราะชีวิตมักบีบให้ต้องรักษาหน้า
โลกนี้จึงเต็มไปด้วยคนฉลาดที่ฉลาดไม่สุด
เพราะครึ่งหนึ่งของความฉลาด
ต้องเอามาใช้ฝึกแก้ตัว
หรือหาเหตุผลกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่น

แค่ฝึกที่จะพูดถึงความผิดพลาด
ในแบบที่จะช่วยให้คนอื่นเข้าใจต้นเหตุของปัญหา
และท้าทายตัวเองให้นึกสนุกกับการหาทางออกดีๆ
ความฉลาดก็แหลมคมขึ้นนิดหนึ่งแล้ว

แต่พอฝึกดัดให้ข้อเท็จจริงบิดเบี้ยว
จิตจะทึบลงทุกทีด้วยความไม่ซื่อตรง
และพอฝึกใช้น้ำเสียงห้าวหาญในการโยนบาปให้แพะ
เสียงจะกร้าวแบบอันธพาลด้วยใจหยาบขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งคิด ยิ่งพูดเป็นอกุศลมากขึ้นเท่าไร
สมองยิ่งทำงานรับใช้ความมืด
จิตจะยิ่งพอกโมหะห่อหุ้มตัวมากขึ้นเท่านั้น
จึงไม่น่าแปลกใจที่ ‘คนฉลาดตอนเรียน’ จำนวนมาก
รู้สึกว่าในหัวตัวเองมืดหม่นลง ฉลาดน้อยลง
หลังจากเป็น ‘นักแก้ตัวตอนทำงาน’ ไปพักใหญ่
อย่างน้อยก็ไม่รู้สึกสดใส
ไม่ ‘ไบรท์’ ตอนต้องใช้หัวคิดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๘