เป็นตัวของตัวเองคือไม่ต้องเปลี่ยน?
ความรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง
คือความรู้สึกที่ดี
ดังนั้น ถ้าอยู่กับใครแล้ว
ไม่ต้องเสแสร้ง ไม่ต้องแกล้งทำ
ยังเป็นตัวเดิมได้ตามปกติ
จึงเป็นความรู้สึกหายเหงาที่สมบูรณ์แบบ
เพราะไม่มีสิ่งใดในตนแหว่งหาย
แถมได้สิ่งเติมเต็มทางภาวะคู่มาอยู่ด้วย
อยู่กับใครแล้วรู้สึกเป็น ‘ตัวเดิม’ ที่ ‘เติมเต็ม’
จึงมักนำมาซึ่งการตัดสินว่า
คนนี้แหละใช่แล้ว!
ในทางกลับกัน ถ้าอยู่กับใครแล้ว
ต้องเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี่มากมาย
ต้องเหนื่อยหน่ายกับการระลึกว่า
โน่นไม่ได้ นั่นไม่ดี นี่ไม่เหมาะ
ในที่สุดความรู้สึกที่ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา คือ
ต่างคนต่างกลับไปเป็นตัวของตัวเองดีกว่า
ด้วยหลักตัดสินตามสัญชาตญาณนี้
หลายคนจึงพูดๆกันว่า ถ้าเป็นคนที่ใช่จริง
ก็ไม่ต้องปรับ ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลย
เราจะยังเป็นตัวเดิมทุกประการ
ถ้าคบกันเพื่อคุยเอาสนุก หายเหงาไปวันๆ
ก็คงเป็นไปตามนั้นได้
แต่ถ้าคิดจะลงหลักปักฐาน
มีสายสัมพันธ์ฉันคู่ครอง
ก็ต้องมองไปอีกแบบ
เอาคนสองคนมานั่งด้วยกัน
แค่หายใจก็เริ่มต่างกันแล้ว
ถี่ห่างสั้นยาวไม่เท่ากันแล้ว
เอาคนสองคนมานั่งเทียบความคิดกัน
แม้หลายความคิดสอดคล้อง
แต่ยิ่งลงรายละเอียด จะยิ่งเห็นความต่าง
และไม่มีทางที่จะคนสองคนจะคิดร่วมกันได้
ถ้าเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาปรับส่วนต่างให้เหมือนตัว
ไม่อยู่ในทิศทางปรับส่วนต่างให้เข้ากัน
เอาคนสองคนมาใช้เวลาร่วมกัน
ก็ต้องสละความเป็นส่วนตัวออกไปแล้ว
ไม่มีทางเหมือนเดิมเมื่อครั้งอยู่คนเดียวแล้ว
ความเคยชินในการใช้เวลาของฝ่ายหนึ่ง
จะมีอิทธิพลเปลี่ยนแปลงการใช้เวลาของอีกฝ่ายเสมอ
จะมีหรือไม่มีคู่
ชีวิตก็ต้องเปลี่ยนแปลงตามอิทธิพลกระทบตัวอยู่แล้ว
แม้แต่ตัวตนวันนี้ก็อาจแตกต่าง
จนทนตัวตนเมื่อวานไม่ได้
อยู่คู่กับใคร
อย่างน้อยก็ต้องปรับเปลี่ยนความรู้
อีกทีก็ต้องปรับเปลี่ยนอารมณ์
หรือไม่ก็ต้องปรับเปลี่ยนความเคยชิน
จนที่สุดก็ต้องปรับเปลี่ยนนิสัยใจคอ
จะมากหรือน้อย จะเป็นไปในทางดีขึ้นหรือแย่ลง
จะชอบหรือไม่ชอบตัวใหม่ของตนเท่านั้น
ที่แท้แล้ว คนที่ใช่
จึงเป็นคนที่คุณเต็มใจให้มามีอิทธิพล
บนเส้นทางการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
หาใช่คนที่ช่วยคุณรักษาตัวตนเดิมไว้แต่อย่างไรไม่
ดังตฤณ
เมษายน ๕๘