Print

จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๒๑๐

dungtrin_editor_coverมีคู่ครองไปทำไม?

dungtrin_new2

ว่ากันตามหลัก
การมีคู่ครอง ควรหมายถึงการมีใครบางคน
เอาไว้คอยให้กำลังใจกัน
โดยเฉพาะตอนโดนคนอื่นบั่นทอนกำลังใจมา

แต่ว่ากันตามจริง
การมีคู่ครองส่วนใหญ่
มักกลายเป็นการมีใครบางคน
เอาไว้คอยบั่นทอนกำลังใจกัน
แล้วบีบให้ต้องไปหากำลังใจจากคนอื่น

ในชีวิตจริง ความสนิทชิดเชื้อยาวนาน
เห็นตัวจริงกันหมด ทั้งเนื้อตัวและความคิดของแต่ละฝ่าย
มักก่อความรู้สึกขึ้นมาหลายๆประการ เช่น
ชินชากับสิ่งที่เคยพอใจ
จนรู้สึกพร่าเลือน
แล้วเพิ่มความอึดอัดกับสิ่งที่ไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ
จนรู้สึกเบื่อหน่าย
กลายเป็นแรงดันให้นึกอยากพูดถากถาง
หรือมองกันด้วยสายตาของคนไม่พอใจกันอย่างเปิดเผย
หันด้านร้ายใส่กันแบบไม่ต้องเกรงใจกันอีก

แต่เมื่อไปพบปะพูดคุยกับใครอื่นที่ไม่ใช่คู่ตน
คนที่ยังไม่เห็นกันและกันเปิดเผยชัดเจน
ก็มักหันด้านดีเข้าหากัน
หรือพร้อมจะมองกันในแง่ดีมากกว่าแง่เสีย
ความรู้สึกชุ่มชื่นจึงเกิดชัดเด่น
ก่อให้เกิดความพอใจมากขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมจะมองกันและกัน
ด้วยสายตาของคนพอใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ
นำไปสู่การสานสัมพันธ์กับคนใหม่
แล้วหมางใจกับคนเก่า

หากเห็นภาพรวมเช่นนี้
ก็จะเริ่มเข้าใจเป็นเลาๆว่า
จะครองคู่กันแบบยากจนหรือร่ำรวย
จะดูมีเกียรติหรือไม่มีเกียรติ
จะไปวัดด้วยกันบ่อยหรือไม่ไปวัดด้วยกันเลย
ก็หาใช่เครื่องประกันว่ามี
‘ธรรมะในการครองคู่ให้อยู่รอด’ แล้ว

ธรรมะในการครองคู่ให้อยู่รอด
ตามหลักที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้นั้น
นอกจากศรัทธาทางเดียวกัน
ยังมีศีลข้อ ๓ ต้องฝึกรักษาให้สะอาดเสมอกัน
ยังมีเรื่องของน้ำใจที่ต้องฝึกเกื้อกูลให้ได้ใจกัน
ยังมีเรื่องของความคิดอ่านพูดคุยให้รู้เรื่องกัน
เพื่อให้เกิด ‘ความมีแก่ใจในการดูแลกัน’

โดยย่นย่อ ทุกอย่างเริ่มต้นที่ใจ
ลงเอยที่คำพูดและการกระทำ
เกื้อกูลกันและกันด้วยมือไม้
เกื้อกูลกันและกันด้วยวาจา

บางคู่ บางคน
ถือว่าเกื้อกูลกันและกันด้วยมือไม้พอแล้ว
ชะล่าใจ ลืมเกื้อกูลกันและกันด้วยวาจา

บางคู่ บางคน
ถือว่าเกื้อกูลกันและกันด้วยวาจาพอแล้ว
ชะล่าใจ ละเลยการเกื้อกูลกันและกันด้วยมือไม้

ต่อให้เที่ยวทำบุญกันร้อยวัด พันชาติ
ถ้าไม่ตั้งใจรักษาศีลข้อ ๓ ให้ดี
ถ้าพูดจาไม่ดีใส่กัน
ถ้าไม่ลงมือช่วยกันเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดี
ก็ไม่ได้ชื่อว่ามีธรรมะในการครองคู่
ไม่เป็นหลักประกันว่าจะอยู่ด้วยกันรอด
ไม่อาจชี้ว่าต้องฝืนกระเตงกันไปอย่างเป็นทุกข์นานแค่ไหน

ดังตฤณ
ตุลาคม ๕๗