เหตุที่คุยกันไม่รู้เรื่อง
กับบางคน ทำไมพูดแล้วเข้าใจไม่ตรงกันอยู่เรื่อย?
‘หู’ ได้ยินเสียงพูดได้หมด
ปัญหาคือ ‘ใจ’ จะรับฟังเฉพาะคำที่โดน
และจดจำเฉพาะคำที่อยากได้ยิน
ตอนคุณพูดคำว่า ‘ภูเขา’
บางคนนึกถึงขุนเขาสูงใหญ่มหึมาที่ฝันอยากไปเที่ยว
อีกคนนึกถึงทิวเขาเตี้ยๆใกล้บ้าน
คำพูดของคุณจึงโดนใจคนแรก
แต่ไม่โดนใจคนหลัง
ตอนคุณพูดถึง ‘คนดี’
บางคนนึกถึงเศรษฐีที่แจกเงินฟรี
อีกคนนึกถึงครูที่แจกความรู้ฟรี
ถ้าคุณเอ่ยนามของคนดีที่แจกเงิน
คำพูดของคุณจะเป็นที่จดจำสำหรับคนแรก
ขณะที่คนหลังมีสิทธิ์นึกไม่ออกบอกไม่ถูก
ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน
ใจของแต่ละคนสั่งสมกรรมและประสบการณ์ต่างกัน
อย่าแปลกใจหากคุณพูดเรื่องสีขาว
แล้วบางคนนึกว่าพูดเรื่องสีฟ้า
ขณะที่อีกคนนึกว่าพูดเรื่องสีน้ำตาล
เพราะโลกของบางคนเต็มไปด้วยสีฟ้า
ขณะที่โลกของอีกคนเต็มไปด้วยสีน้ำตาล
ผู้คนต่างอยู่ในโลกส่วนตัวของตน
อันสร้างขึ้นจากกองภูเขาแห่งกรรมหลายกอง
ไม่มีโลกของใครดีที่สุดในสายตาของคนโลกอื่น
ผู้เห็นความจริงนี้
จะไม่เป็นทุกข์กับการพยายามเปลี่ยนโลกทุกใบ
ให้กลายเป็นโลกใบเดียวกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ให้เป็นโลกใบเดียวกับคุณ
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๗