Print

ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๘๕

dungtrin_cover

ถาม - ผมมีความคิดในตอนเด็กๆว่า ไม่มีใครอยากโดนทำร้ายไม่ว่าด้วยคำพูดหรือการกระทำ ตัวเราเองก็ไม่อยากจะทำร้ายใครด้วยคำพูดหรือการกระทำ เลยคิดเอาเองว่า เราโทษตัวเองดีกว่าโทษคนอื่น เราทำร้ายตัวเองดีกว่าที่เราจะทำร้ายคนอื่น ความคิดแบบนี้กลับมาทำให้เวลาที่ผมมีความทุกข์เกิด ก็คิดสารพัดคิด แล้วก็ลงท้ายว่าเราไม่ดีเลย เราแย่มาก ความคิดแบบนี้ ดูจะเป็นความคิดที่ไม่เป็นทางสายกลางหรือเปล่า
สมควรจะปรับความคิดใหม่ไหม คิดแบบใดที่จะช่วยเกื้อกูลในการปฏิบัติธรรม
จะแก้ไขได้อย่างไรครับ

dungtrin_gru2a

ลองคิดว่าเราจะโทษสังสารวัฏดูสิครับ
พระอรหันต์ในพุทธกาลท่านเคยรับคำขอขมา
โดยการกล่าวว่าโทษนี้ไม่มีแก่ท่าน - ผู้ไม่รู้ - แต่เป็นโทษของสังสารวัฏ เราอโหสิให้

สังสารวัฏคือการเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่
ถ้า "รู้" ก็จะไม่เวียนว่ายตายเกิด
ความไม่รู้มีอาหารไปเลี้ยงไว้ เป็นตัณหาบ้าง อุปาทานบ้าง

โทษสังสารวัฏ ไม่โทษใคร ไม่เอาผิดกับตัวเอง
เพียงเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างดีที่สุดแบบโลกๆ อยู่อย่างคุ้มที่สุดแบบธรรมๆ
แล้วอะไรจะเกิด ก็ถือว่าดีที่สุดแล้วเท่าที่จะเป็นไปได้

ที่มา http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/003962.htm?1#1