ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๘๑

ของน่าเอาไว้เป็นสมบัติ น่าหวงไว้ใช้ส่วนตัว
ถ้าแตกพังได้ ก็แปลว่าเอาสมบัติไว้ไม่ได้จริง
หวงหรือไม่หวงก็ค่าเท่ากันอยู่ดี เปล่าประโยชน์อยู่ดี

แม้ความรู้สึกอยากเอาไว้ หรืออยากผลักไส
ก็เป็น "สังขาร" หรือธรรมชาติปรุงแต่งจิตชนิดหนึ่ง
วันนี้อยาก วันหน้าลดอยาก วันนู้นหมดอยาก
วันโน้นถึงขนาดอยากทิ้งขว้างให้พ้นหูพ้นตา

กระทั่งความอยากยังไม่เที่ยง
แล้วจะมีอะไรบ้างน่าเอา น่าอยากได้ไว้

เพราะความไม่ปรุงแต่งมีอยู่
เพราะความว่างมีอยู่
เพราะความหมดไปของสิ่งตรงข้าม หมดทั้งอยากและไม่อยาก
การทำทุกข์ให้ถึงที่สุดจึงมีได้

ที่มา http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/003249.htm?3#3