ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๖๙

สาวกประเภทที่มีบุญมาก
ครบพร้อมทั้งทาน ศีล สมาธิ ปัญญาแก่กล้า
ขนาดที่ฟังเทศนาธรรมต่อเบื้องพระพักตร์
แล้วบรรลุธรรมทันทีนั้น หาได้ยากมาก

สาวกประเภทที่มีบุญคือทาน ศีล สมาธิ ปัญญาปานกลาง
ขนาดที่ฟังเทศนาธรรมต่อเบื้องพระพักตร์แล้วเกิดมานะ
อยากบากบั่นให้ถึงมรรคผล
ก็มีน้อยเท่าน้อย แต่เทียบแล้วนับว่ามากกว่าประเภทแรก
และไม่ใช่ว่ามีพระศาสดาปกเกล้าแล้วจะถึงมรรคผลกันได้หมูๆเสมอไป
ไม่เพียรก็หมดสิทธิ์กลางทางเหมือนกัน

สาวกประเภทที่มีบุญคือทาน ศีล สมาธิ ปัญญาย่อหย่อน
ขนาดที่ฟังธรรมต่อเบื้องพระพักตร์ก็แล้ว ยังประมาทในสังสารวัฏ
ขอแค่ทำบุญเอาสวรรค์ หวังนิพพานแบบง่ายๆในพุทธกาลต่อๆไป
นับแล้วก็มีจำนวนน้อย เมื่อเทียบกับสัตว์โลกอื่นๆที่ไม่มีโอกาสฟังพระสัทธรรม
แต่ก็ยังนับว่ามากโข เมื่อเทียบกับประเภทก่อนหน้า

การที่เราสงสารสัตว์โลกแล้วอยากอยู่ต่อ
ต้องเตรียมใจไว้ด้วยครับ
ว่าไม่ใช่จะขนสังสารสัตว์ไปได้เป็นอสงไขยเหมือนอย่างจำนวนประมาณในตำรา
ลองเพียรทำให้ถึงมรรคผลดูเสียก่อน
เมื่อรู้ว่ายากลำบากเลือดตากระเด็นแค่ไหน
ค่อยตัดสินใจใหม่ ก็คงยังไม่สายเกินไป

ที่มา http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/001061.htm?2#2