ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๓๗

ถาม - ดิฉันแต่งงานแล้ว สามีก็เป็นคนดีมีศีลธรรม แต่ตอนนี้ดิฉันได้พบกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงที่ทำให้หวั่นไหว ดิฉันไม่ได้บอกเขาด้วยว่าแต่งงานแล้ว โกหกทั้งสามีและรุ่นพี่ เมื่อแอบไปพบรุ่นพี่ก็โกหกสามีว่างานยุ่ง สามีก็เอาใจใส่ดูแลสารพัด อยากร้องไห้ค่ะ รู้ดีว่าตัวเองชั่วมาก แต่ไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกของตนเองได้ ช่วยเตือนสติดิฉันทีค่ะ

ยังคิดได้ก็ยังไม่ชั่วหรอกครับ อย่าเพิ่งว่าตัวเอง อย่าเพิ่งหาคนอื่นมาว่า

ถ้ามองกันนอกกรอบของศีลธรรม เราอาจยอมให้อะไรๆมันเป็นสีเทาได้

มองแบบนักปรัชญาว่าไม่มีอะไรขาวจริง ไม่มีอะไรดำจริงได้

แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับศีลธรรม คงจำเป็นต้องมองให้เป็นขาวเป็นดำเสียบ้าง

ดำก็ว่าดำไปเลย ขาวก็ว่าขาวไปเลย เห็นให้มันชัดๆ

ที่ทุกวันนี้เห็นไม่ชัดก็เพราะสายตาเราเผื่อสีเทาไว้ ยอมรับสีเทาไว้ อมสีเทาไว้

ต่อไปนี้มีใจแค่ขาวกับดำ เห็นแต่ขาวกับดำ จะได้เลือกเฉพาะขาวถูก

ไม่อย่างนั้นก็จะกลับไปหาสีเทาต่อ

และเท่าที่เห็นมา ไม่เคยมีใครทนได้ ในที่สุดต้องล่วงเลย ผิดประเวณีกันทั้งนั้น

พอผิดไปแล้วก็แก้คืนไม่ได้แล้ว มันดำไปแล้ว แก้ไขให้ขาวสะอาดดังเดิมไม่ได้แล้ว

ท่องไว้เถอะครับ ไว้ใจตัวเองด้วย ต่อไปนี้เห็นแค่ขาวกับดำ เทาไม่เอาอีกแล้ว

มีศีลไว้กับใจเถอะ เป็นประกันความเดือดเนื้อร้อนใจไม่ให้เกิดขึ้นในภายหลังจริงๆ

เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาต้องพบ ต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวันที่ทำงาน

เขาถึงขนาดหนี ยอมลำบาก ยอมได้เงินเดือนน้อยลงเพื่อเปลี่ยนสถานที่

ต้องใจเด็ดให้ได้แบบนี้ถึงจะเรียกรักษาศีล

คิดถึงโทษภัยในวันหน้าให้มากกว่าความสุขชั่วแล่นในวันนี้

ขอให้รอดและปลอดภัย บอกตัวเองได้ว่าเรายังขาวนะครับ

โดย ดังตฤณ