ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๓๒

ทานคือจิตที่คิดให้
การระวังคือจิตที่ตรองด้วยปัญญาครับ
การทำทานที่บริสุทธิ์นั้นต้องกอปรพร้อมด้วยองค์
คือผู้ให้บริสุทธิ์ วัตถุทานได้มาโดยบริสุทธิ์
ส่วนภาคขยายผลนั้นคือผู้รับอย่างน้อยมีศีลมีธรรม หรือไม่เป็นผู้ทุศีล
แต่ถึงแม้เป็นผู้ทุศีลก็จัดว่าเป็นผู้รับอยู่ดี
คนจองเวรพระพุทธองค์สมัยเป็นโพธิสัตว์ก็ส่งให้ท่านเป็นพรหมในชาติหนึ่ง
เพราะข่มเหงภรรยาท่านต่อหน้า ตัดมือตัดเท้า ทรมานท่านก่อนฆ่า
ท่านยังมีแก่ใจให้อภัยเป็นทาน แผ่เมตตาให้ด้วยน้ำจิตยิ่งใหญ่
กระทั่งรวมดวงส่งให้ถึงพรหมภูมิ
นั่นแสดงว่าให้ทานกับคนร้าย แม้ไม่ได้ส่วนขยายผลจากคนร้าย
ก็ได้ดีกับตนเองด้วยจิตยิ่งใหญ่ของตนเอง

ขอทานนั้น ถ้าเขาไม่ลำบากก็ไม่มาเข้าแกงค์หลอกลวงหรอกครับ
คิดเสียว่าช่วยในส่วนที่เขาลำบากจนต้องตากหน้ามาให้ช่วยแล้วกัน
แต่ถ้าเจอประเภทจับเด็กแขนขาด้วนมานั่งขอด้วย
อันนี้ถ้าอยากทำบุญจริงๆน่าจะช่วยกันแจ้งเจ้าหน้าที่บ้านเมืองให้ตรวจสอบ
ว่าเป็นเด็กของเขาจริงหรือจับลูกใครมา