ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๑๐๖

ถาม - กรรมอะไรที่ส่งให้ คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน สามารถทำร้ายเราได้ด้วยความก้าวร้าวจากการพูดจาไม่เข้าหูกัน และการที่เราไม่โต้ตอบเลย ทั้งไม่มีความโกรธขึ้งต่อเขา จะช่วยล้างเวรกรรมที่เคยมีต่อกันหมดหรือไม่ หรือยังอาจมีเรื่องมีราวต่อกันได้อีกคะ

หากโดนประจำ ก็สะท้อนได้อย่างหนึ่ง
ว่าเราเคยทำกรรมประเภทหาเรื่องชาวบ้านแบบไม่มีเหตุผลไว้มาก
หากชาตินี้เรานิ่งอภัยอย่างมีเหตุผล มีสติที่กอปรด้วยเมตตา
จนกระทั่งกลายเป็นนิสัยใหม่อย่างมั่นคง
ก็จะเป็นการเอาตัวเองหลุดออกจากวงจรชนิดนี้ที่ชาวโลกเขาเจอกันเสียได้

ถ้าหากเป็นอดีตกรรมที่ผูกกันมาจริง
ก็ต้องทั้งสองฝ่ายต่างคิดอภัยไม่เคืองกันต่อ
สายโซ่ของเวรถึงจะถูกตัดขาดครับ
โดยมากจะเป็นพวกที่ต้องติดต่อรู้จักกันนานๆ
ไม่ใช่ประเดี๋ยวประด๋าว

แต่หากเป็นกรณีที่เขาคือเครื่องมือของวิบาก
พบ เจอเราทีเดียว ไม่ต้องมีความสัมพันธ์ต่อกันอีก
อย่างนี้ถ้าเราอภัยไม่คิดโกรธเสียได้
เราก็อาจหมดกรรมตรงนั้นไป
หรือถึงไม่หมดสนิทก็เบาบางลงมาก

สรุปก็ตรงที่ให้อภัยเป็นทานนั่นแหละครับ
สูตรสำเร็จครอบจักรวาล
แต่หากจำเป็นต้องเจอกันอีกเรื่อยๆ
ก็อาจจำเป็นต้องคิดหาวิธีทำอะไรให้ดีขึ้น
การพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ
หรือการแสดงสีหน้าและน้ำเสียงเมตตาอย่างมีสติ
เมตตาโดยไม่ใช้สายตาดูถูกเขา
ก็อาจเป็นนโยบายหนึ่งที่ดีที่จะแก้ปัญหาระยะยาวครับ
เพราะความพยาบาทอันมืด
มักทนกำลังความสว่างของเมตตาอย่างมีสติปัญญาประกอบไม่ได้