ดังตฤณวิสัชชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๔๕๑

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๔๕๑

มีนาคม ๒๕๖๗

จะทำสมาธิในขณะที่สวดมนต์ได้อย่างไร

ถาม (๑) – ตอนที่ดิฉันสวดมนต์รู้สึกว่าจิตสงบและมีความสุขดี
แต่พอทำสมาธิจิตไม่ค่อยนิ่ง ควรทำอย่างไรดีคะ

ตอบ (๑) - ก็ทำสมาธิตอนสวดมนต์ไปเลยก็แล้วกัน
สวดมนต์แบบมีสมาธิสวดอย่างไร
ก็คือสวดเปล่งเสียงเต็มปากเต็มคำนะครับ
ไม่ได้ตั้งใจจะขอพร ไม่ได้ตั้งใจจะเอาอะไรทั้งนั้น
นอกจากถวายแก้วเสียงเป็นพุทธบูชา
อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมา
ให้มีโฟกัส (focus) อยู่กับจิตใจที่เบาสบาย
แล้วก็ถวายแก้วเสียง แบบที่ไม่มีความสุขอื่นใด
มากไปกว่าที่ได้เปล่งเสียงเต็มปากเต็มคำออกไป
หลายๆ รอบ หลายๆ จบนะครับ

แล้วก็ถ้าหากบทสวดอย่างเช่นอิติปิโส
ซึ่งเป็นบทที่เหนี่ยวนำ
หรือกระตุ้นให้เกิดการแผ่ความสุขออกเป็นเมตตาอยู่แล้ว
ยิ่งมากรอบขึ้นเท่าไหร่ มันยิ่งมีความรู้สึกสงบ
แล้วก็มีความตั้งมั่นเป็นสมาธิ อยู่กับเนื้อกับตัวที่กำลังนั่งพนมมือสวด
แล้วก็ที่กำลังเปล่งเสียงออกไป
โดยที่จิตเนี่ยเราเห็นเลยว่ามันค่อยๆ เบ่งบาน มันค่อยๆ ขยาย
มันค่อยๆ กว้างขึ้น มันค่อยๆ มีความรู้สึกราวกับว่า
จิตของเราทั้งดวงเนี่ยกลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เสียเอง

นั่นเพราะว่ายิ่งเราตั้งใจถวายแก้วเสียงให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นเท่าไหร่
สรรเสริญ สดุดีโดยอาศัยแก้วเสียงของเราเป็นสื่อ
จะนึกว่าแก้วเสียงของเรายิ่งมีความศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นเท่าไหร่
เทวดายิ่งอยากฟังมากขึ้นเท่านั้น
เนี่ยอยู่ในเส้นทางของลักษณะที่มันเป็นกุศลแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ในที่สุดจิตก็รวมลงเป็นสมาธิได้เองเหมือนกันนะครับ

......................................................................

ถาม (๒) – ขอความกรุณาขยายความ “มรรคและผล” ด้วยครับ

ตอบ (๒) - คิดง่ายๆ ก็แล้วกันนะว่าจิตถูกปิดมืดอยู่
อยู่ในห้องขังที่ไม่มีประตูหน้าต่าง
มรรคผลคือการที่เราพยายามเจาะประตูหน้าต่างออกไปเป็นอิสระ
ออกไปเจอฟ้ากว้างภายนอก เอาง่ายๆ แค่นี้ก็แล้วกัน