ดังตฤณวิสัชชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๔๔๕

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๔๔๕

ธันวาคม ๒๕๖๖

ทำอย่างไรจึงจะเลิกทุกข์เพราะคิดถึงภาพในอดีต

ถาม – ถ้ามีภาพในอดีตมาวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา
คิดขึ้นมาทีไรก็ทำให้เป็นทุกข์ทุกครั้ง แล้วก็ไม่สามารถทำให้ภาพนั้นหายไปได้
แบบนี้ควรทำอย่างไรดีคะ

ตอบ - คือจริงๆ แล้วภาพความคิดถ้ามันในเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา
ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่าใจมันมีอาการยึดกับภาพใดภาพหนึ่งไว้
อันนี้มันเหนือความปรารถนาของเรานะ
ความปรารถนาของเราบางทีเนี่ย
มันอยากจะให้ภาพหลายๆ ภาพที่มันทำให้ชีวิตเป็นทุกข์
มันหลุดออกไปจากหัวเรา
แกะภาพให้ที่มันทำให้เราเป็นทุกข์ ออกจากกะโหลกของเราให้ได้
แต่ยิ่งอยากมันก็ยิ่งวนเวียน แล้วมันดูเหมือนกับจะชัดเจนขึ้น

นี่เป็นความปรุงแต่งของจิต
ยิ่งเราอยากจะให้ภาพใดออกจากหัวของเรา
หรือว่าอยากจะให้ความวกวนของกลุ่มภาพที่มันมั่วๆ หายไปจากหัว
ยิ่งอยากมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งย้ำให้เกิดความวนเวียนวกวนมากขึ้น
อันนี้เขามีคนเปรียบเทียบไว้นานแล้ว พอห้าม ห้ามนึกถึงสีแดง
เนี่ยเห็นไหม ใจเรานึกถึงสีแดงขึ้นมาทันที
คือเราไปอยากที่จะต่อต้านกับอะไร ผลักไสอะไร
สิ่งนั้นมันยิ่งถูกผูกยึดไว้ด้วยใจของเรามากขึ้นเท่านั้น

เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราจะต้องทำ
ไม่ใช่อยากให้มันหายไปหรือว่าตั้งคำถามว่าทำอย่างไรมันถึงจะหายไป
เพราะนี่เป็นโจทย์ที่ผิด นี่เป็นโจทย์ที่มันจะทำให้เกิดอาการยึด
ไม่ได้เกิดอาการปล่อยวางอะไรเลย
โจทย์ที่ถูกคือทำอย่างไร
เราจึงจะสังเกตเห็นความไม่เที่ยงของภาพเหล่านั้นในหัว
อย่างเวลามีภาพอะไรปรากฏขึ้น
อย่าไปเกิดความทรมานใจ แล้วก็ "จงไปเสียๆ "
อย่าไปขับไล่มัน มันไม่มีตัวตนให้เราขับไล่นะ
แต่มันมีความไม่เที่ยงให้เราเห็น

แล้ววิธีที่จะเห็นความไม่เที่ยงของภาพในหัว หรือความฟุ้งซ่านในหัว
ง่ายที่สุดก็คือให้สังเกตว่าลมหายใจนี้ลมหายใจหนึ่ง
มันมีความฟุ้งซ่าน มีภาพในหัวที่แรง เป็นเคลื่นรบกวนที่หนัก
แล้วต่อมาอีกลมหายใจหนึ่ง มันอาจจะเบาบางลง
หรือว่าหัวอาจจะโล่งไปเลย
การที่เราสังเกตเห็นความไม่เที่ยงด้วยความไม่คาดหวัง
ด้วยความไม่อยากให้มันหายไปจากหัวนี่แหละ
ในที่สุดใจของเรามันจะฉลาดขึ้นแล้วสงบลงเอง
ภาพมันจะยังวนเวียนอยู่แต่รบกวนเราไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน