ดังตฤณวิสัชชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๔๒๙

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๔๒๙

พฤษภาคม ๒๔๖๖

มักจะหาวเวลาสวดมนต์ ควรทำอย่างไร

ถาม (๑) – เวลาสวดมนต์ดิฉันมักจะหาวแรงๆ ติดๆ กัน จนน้ำตาไหลทุกครั้ง
แบบนี้ควรจะกำหนดอย่างไรดีคะ

ตอบ (๑) – ถ้าพวกหาวเวลาสวดมนต์ คือเคยตอบคำถามมาเยอะ
แล้วมันมีเหตุปัจจัยอะไรค่อนข้างจะเอาแน่เอานอนไม่ได้ในแต่ละคน
พูดจริงๆ ก็คือบางทีเนี่ยมันมีส่วนของอะไรภายนอกที่เข้ามากระทบด้วยนะ
ผมอยากให้เวลาสวดมนต์ ก่อนสวดมนต์นะ กราบพระ
สังเกตนะครับว่าท่ากราบของเรามีความนิ่มนวล
แล้วใจของเราอยู่ท่ากราบจริงๆ ไหม
กราบแบบที่ทำให้รู้สึกว่าเราจะกราบให้งดงามที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เราจะกราบด้วยจิตใจที่มันมีความนอบน้อมอ่อนโยนมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แล้วพอขึ้นต้นมา ก่อนสวดลองสังเกตว่า
กายของเราอาการของเรา มันอยู่ในอาการเผลอๆ ไปหรือเปล่า
ถ้าหากว่าใจของเรามาอยู่กับสติ ท่านั่งไหว้อันนั้น ถือว่าโอเค
แล้วพอเริ่มสวด เรานึกถึงแก้วเสียงที่มันจะเปล่งออกไป นึกถึงลำคอนะ พูดง่ายๆ
อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมา
ถ้าเรารู้สึกถึงท่านั่งคอตั้งหลังตรง
แล้วก็การเปล่งแก้วเสียงออกมาเต็มปากเต็มคำได้
ส่วนใหญ่จะไม่ง่วงนะ จะไม่เกิดอาการหาว ลองดูนะครับ

……………………………………………………………………

ถาม (๒) – ดิฉันเริ่มทำสมาธิมาได้ประมาณ ๒ เดือน
พบว่าตามรู้ลมหายใจได้นานขึ้น ฟุ้งซ่านน้อยลง
แต่ทุกครั้งที่เริ่มสวดมนต์จะหาวจนน้ำตาไหล
บังคับให้ไม่หาวก็ไม่ได้ทั้งที่ไม่ได้ง่วงเลย
เกิดจากสาเหตุใดและควรทำอย่างไรคะ

ตอบ (๒) – คืออาการที่สวดมนต์แล้วง่วงแล้วหาว อะไรอย่างนี้นะ
ผมก็อยากจะบอกอยู่เหมือนกัน แต่มันมีทั้งเหตุภายใน เหตุภายนอกนะครับ

เอาเป็นว่าพูดแบบที่จะทำให้คุณออกจากอาการนั้นดีกว่า
คือเวลาง่วง เวลาจะหาวอะไรขึ้นมาตอนสวดมนต์
ให้สวดเสียงดังขึ้น ให้เปล่งเสียง คอตั้งหลังตรง
แล้วก็นึกว่ามือพนมนี้ นึกถึงผัสสะนี้ว่าเป็นดอกบัวถวายพระพุทธเจ้า
แล้วก็แก้วของเสียงเราที่เปล่งออกไปเต็มปากเต็มคำ
เป็นแก้วเสียงที่ถวายเป็นพุทธบูชา
คือทำให้มันเกิดความสดชื่นขึ้นนิดหนึ่ง
แล้วก็พอมันจะกลับง่วงก็ทำให้มันกระเตื้องขึ้นอีก
ซ้ำๆ ซ้ำๆ ในที่สุดมันจะชนะแรงกดให้ง่วงนะครับ