ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๔๒๐

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๔๒๐

มกราคม ๒๔๖๖

ทำอย่างไรจึงจะมีความสุขในชีวิต

ถาม – ดิฉันรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเอาเสียเลยในยุคนี้
เพราะเกิดโรคระบาดและเศรษฐกิจก็ฝืดเคือง
ควรจะปฏิบัติตนอย่างไรคะ

ตอบ – จริงๆ แล้วถ้ามองแบบพุทธ
โลกทั้งใบ ชีวิตทั้งหมดเนี่ยเป็นแค่เปลือก
เราเป็นจิตวิญญาณที่เริ่มต้นจากความโง่หลง
เป็นจิตวิญญาณที่เริ่มต้นจากความไม่รู้ด้วยกันทุกคน
คือถ้าไม่มีความไม่รู้ ไม่มีอวิชชา
มันไม่มีการสั่งสมบุญสั่งสมบาปแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างที่เป็นอยู่
เมื่อไม่มีการสั่งสมบุญสั่งสมบาปแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่
มันก็ไม่มาเกิดในโลกแบบนี้หรอก

ทีนี้ถ้าเรามองนะว่าอะไรๆ ทั้งหลายในโลกมันเป็นเปลือก มันเป็นเหยื่อล่อ
ให้เรากระทำอะไรบางอย่างไปเป็นครั้งๆ
อย่างเช่นโควิดมาแล้วใจของเรามีแต่ความเศร้าหมอง
นี่เรียกว่าเป็นการโต้ตอบกับเปลือกของชีวิตด้วยแก่นที่ผิด
แก่นของชีวิตอยู่ที่นี่เท่านั้น อยู่ที่จิต มันจะเป็นกุศลหรือเป็นอกุศล
ถ้าเปลือกของชีวิตมามืดแล้วแก่นของชีวิตมืดตาม
นี่เรียกว่าเราตกต่ำถึงที่สุด

แต่ถ้าเปลือกชีวิตมามืดแล้วใจเราสู้
สู้ไปในทางที่จะทำให้มันเกิดความสว่างขึ้นมา
นี่เรียกว่าเรายังตกต่ำไม่ถึงที่สุด ณ เวลานั้น
และมีทิศทางที่จะขึ้นสูง
ที่จะสว่างทั้งภายในและภายนอกในเวลาต่อมาในที่สุดนะ
พูดง่ายๆ นะทุกสถานการณ์ที่มันเลวร้าย
คือเปลือกของชีวิตที่จะมากระตุ้นมากระแทกให้แก่นของชีวิตทำงาน
ทีนี้มันจะทำงานแบบไหน ทำงานแบบมืดตามมัน ตามเปลือกชีวิต
หรือว่าจะสว่างขึ้นเอาชนะเปลือกของชีวิตได้
นี่แหละคือแก่นสารแบบที่พุทธเราเป็นไป

โอเค บางคนอาจจะรู้สึกว่ายังไม่มีกำลังหรอก
ยังไม่มีแรงที่จะมาเกิดฉันทะ ทำสมาธิ
แต่คุณควรจะเกิดฉันทะ เกิดความพึงพอใจที่จะมองแบบที่พุทธชี้ให้มอง
คืออะไรๆ ในชีวิตเนี่ยมันเป็นเปลือกข้างนอก
แก่นจริงๆ ของชีวิตคือจิตที่มันอยู่ข้างใน
ถ้าใจของคุณนะ มันหาทางที่จะสว่างแล้วก็เอาชนะเปลือกของชีวิตได้
อันนั้นแหละคือสิ่งที่พิสูจน์ว่าคุณกำลังอยู่ในทิศทางที่จะดีขึ้น

ขอแค่เรามีความรู้สึกนะ ตรงนี้นะว่ามันอยู่ในทิศทางที่ดีขึ้น
แล้วก็อยู่ในทิศทางที่มันจะไม่มืดตามเปลือกของชีวิต
นั่นแหละตัวนี้แหละ ไม่ต้องไปคิดทำอะไรขึ้นมานะ
มันจะรู้สึกขึ้นมาที่ใจของตัวคุณเองว่าชีวิตนี้ยังดีอยู่