ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๙๐
ถาม - ผมพยายามหัดดูจิต แต่มีปัญหาว่าแม้จะรู้ทันว่าโกรธ
แต่ความโกรธก็ยังไม่ดับไป มีวิธีการที่จะทำให้ระงับความโกรธได้ไหมครับ
เทคนิคเกี่ยวกับเรื่องของจิต
คงไม่มีสูตรสำเร็จลัดขั้นตอนเดียวให้ได้ผลครอบจักรวาลครับ
ความโกรธนั้นมีแต่อริยเจ้าระดับอนาคามีขึ้นไปที่ละได้ขาด
พวกเราคงไม่ต้องหวังดับความโกรธได้ขาด
เพราะไม่ใช่วิสัย
แต่คงหวังว่าจะทำใจให้มีปกติเยือกเย็นลง
ซึ่งทำอย่างนั้นต้องทำครบวงจร
ไม่ใช่แค่เจริญเมตตามากๆ
ไม่ใช่แค่คิดดี พูดดี ทำดีมากๆ
แต่ต้องเลยไปครอบคลุมพฤติกรรมใหญ่น้อยทั้งหมด
ในแนวทางของทาน ศีล สมาธิ และปัญญา
เวลาโกรธ รู้ตัวว่าโกรธก็จริง
แต่คนเราไม่เห็นอนิจจังของความโกรธ
ไม่เคยตั้งข้อสังเกตทางกาย
ว่าอุณหภูมิสูงขึ้น หน้าแดงร้อนขึ้น เนื้อตัวสั่นเทิ้ม
ไม่เคยตั้งข้อสังเกตทางใจ
ว่ามีความปั่นป่วน จี้ลงไปที่ตัวเรื่องซึ่งก่อโทสะ
ไม่เคยตั้งข้อสังเกต ว่าอาการที่เกิดขึ้นกับกายใจ
มีระดับความไม่สม่ำเสมอ มันร้อนมากเดี๋ยวก็ร้อนน้อยเอง
มันคิดมากเดี๋ยวก็กระโดดไปหาเรื่องอื่นให้คิดน้อยลงเอง
ถ้าตามรู้ด้วยอาการทางกายใจแบบนี้
เห็นอนิจจังของความโกรธได้
ก็รู้ได้ด้วยตัวเองว่าความโกรธเป็นแค่อาการ
ไม่ใช่ตัวตน
เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ตัวตน ก็ทำใจวางจากสิ่งนั้นได้
เมื่อวางได้ก็มีความเยือกเย็นลง คิดใหม่ พูดใหม่ ทำใหม่
ไปในทางที่เป็นตรงข้ามได้
นั่นแหละครับ ถ้าทำได้อย่างนี้ จะเห็นกับตัวเองว่าเราค่อยๆเปลี่ยนไป
เพราะจุดเริ่มต้นนั่นแหละ ชี้ว่าเรามีทิศใหม่ให้ดำเนินไปอย่างไร
