Print

ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๔๐๑

 

dungtrin_cover

dungtrin_gru2a

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๔๐๑

เมษายน ๒๕๖๕

 

ทำอย่างไรจึงจะนั่งสมาธิได้นาน

ถาม – ผมนั่งสมาธิได้ไม่เคยเกิน ๑๐ นาที
ระหว่างนั่งรู้ลมหายใจได้ดี แต่หลังจากนั้นจะง่วงหรือรู้สึกรำคาญใจตลอด
ทำอย่างไรจึงจะนั่งได้นานกว่านี้ครับ

ตอบ - คือพอเราตั้งโจทย์นะว่าเรานั่งได้กี่สิบนาที เรานั่งได้ถึงชั่วโมงไหม
หรือว่าเมื่อไหร่เราจะเก่งแบบคนนั้นคนนี้
ที่เขานั่งได้สามชั่วโมง สองชั่วโมง
บางคนหกชั่วโมงหายเงียบไปเลยนะ
เหมือนเข้าไปอยู่ในอีกโลก ไปอยู่อีกมิติหนึ่ง
ก็เกิดความเทียบเขาเทียบเรา แล้วก็มันกลายเป็นการตั้งธงขึ้นมา
ว่าจะนั่งสมาธิเพื่อพิสูจน์ความสามารถว่าจะอยู่ทนได้กี่นาที ได้กี่ชั่วโมง

ถ้าหากว่า เราเปลี่ยนโจทย์ใหม่
แทนที่จะบอกว่านั่งสมาธิไม่เกินสิบนาที รู้ลมหายใจได้ดี
จากนั้นถ้าไม่ง่วงก็หลุดอย่างนี้ ทำอย่างไรถึงจะได้นานขึ้น
เราเปลี่ยนใหม่ พอเรานั่งสมาธิไป ดูลมหายใจไป
จะนานแค่ไหนก็ตาม สิบนาที ห้านาที หรือครึ่งชั่วโมง หรือหนึ่งชั่วโมง
แล้วเรารู้ว่าหมดกำลังแล้ว ไม่สามารถที่จะนั่งนิ่ง ดูลมหายใจต่อได้แล้ว
ให้ลุกขึ้นมาเดิน เดินแบบรู้เท้ากระทบ เดินกลับไปกลับมา
หรือว่าจะเดินยาว หรือจะอย่างไรก็แล้วแต่
แต่ขอว่ามีที่ตั้งของสติ อย่างเช่น รู้สึกถึงเท้ากระทบ
รู้สึกว่าที่มันกระทบๆ อยู่ กำลังเป็นสุขหรือว่ากำลังเป็นทุกข์
รู้สึกว่ากำลังฟุ้งซ่านรำคาญใจ หรือว่ารู้สึกสงบกับการเห็นเท้ากระทบนั้น


พอเดินจงกรมหรือว่าเดินแบบมีสติรู้เท้ากระทบไปสักพักหนึ่ง
จนกระทั่งเหมือนกับมีกำลังกลับมาใหม่ รู้สึกว่ากระชุ่มกระชวย
ลองกลับมานั่งสมาธิอีก
ถ้าหากว่านั่งสมาธิได้ดี หลังจากเดินจงกรม
นั่นแปลว่าที่ผ่านมาสิ่งที่ขาดหายไป คือกำลังของสติ
และกำลังของสติมักจะเพิ่มขึ้น จากการที่เราฝึกสติ
มีความรับรู้แบบเคลื่อนไหว ไม่ใช่เอาแต่นั่งนิ่ง

นี่มันจะเกิดความเข้าใจ

คือเรื่องของสติ เรื่องของกำลังสมาธิ มันไม่ใช่ว่านั่งนาน แปลว่าเก่ง
แต่นั่งนานบางทีแปลว่าทู่ซี้ อยู่กับภาวะที่มันไม่เป็นประโยชน์ ไม่ก่อประโยชน์
ก็ลองไปตามนี้ดู คือพอนั่งสมาธิถึงจุดไหนแล้วง่วง
ลุกขึ้นมาเดิน
แล้วก็มาดูสิว่าอะไรๆ มันจะดีขึ้นไหม