ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๙๔

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๓๙๔

มกราคม ๒๕๖๕

ตอบ – นี่พูดตามงานวิจัยนะ ดีขึ้นแน่นอนนะ
แต่ว่ามันจะดีขึ้นทุกคนหรือเปล่า
ขึ้นอยู่กับว่าผลของสมาธิคุณมีคุณภาพเพียงใดด้วยนะครับ
ถ้าหากว่ามีวิตก วิจาร มีปีติ มีสุข ทุกครั้งที่ทำสมาธิ
ประกันได้เลยว่าหายขาดแน่นอนนะ โรคซึมเศร้า
และไม่ได้พูดมั่วนะ คือเห็นมาหลายคนแล้วนะครับ
มียืนยันอยู่นะ อยู่แถวๆ นี้เยอะแยะเลย
ว่าช่วยบอกได้นะครับว่ามันเป็นเรื่องจริง
ถ้าทำสมาธิมาถูกทาง หรือฟังเสียงสติอย่างถูกต้อง
ในที่สุดแล้ว อาการซึมเศร้ามันหายไปแน่

เพราะว่าอาการซึมเศร้าถูกหล่อเลี้ยงไว้ด้วยอารมณ์ซึมเศร้า
แล้วก็การปักใจเชื่อว่าเราจะไม่ดีขึ้นไปกว่านี้
สมองมันก็วนลูป (loop) อยู่ในแพทเทิร์น (pattern) เดิม
แต่ถ้าหากว่าตั้งความเชื่อใหม่ว่า
ถ้ามีสมาธิ มีความสดชื่น เกิดขึ้นทุกครั้ง ทุกวัน
ในที่สุดแล้วแพทเทิร์นการทำงานของสมอง มันจะแตกต่างไป
แทนที่มันจะหลั่งสารแย่ๆ เสียๆ อันเป็นพิษออกมา
มันหลั่งสารดีๆ ออกมาแทนมากขึ้น มากขึ้นๆ
จนกระทั่งเรากลายเป็นอีกคนหนึ่ง
ภาวะทางกาย ภาวะชีวเคมีทางกายมันแตกต่างไปเป็นคนละคน
นั่นแหละ ภาวะความซึมเศร้าหายแน่นอน

สรุปคำตอบคือถ้านั่งสมาธิอย่างมีคุณภาพดี หายแน่นอน
แต่ถ้านั่งสมาธิ แล้วไม่เข้าใจเรื่องการนั่งสมาธิ การเข้าสมาธิอย่างแท้จริง
ยิ่งนั่งสมาธิ ยิ่งปวดหัว ยิ่งเกิดความอึดอัดตึงเครียด นั่นลืมไปได้เลยนะ
นอกจากอาการซึมเศร้าจะไม่หาย มันจะยังไปเพิ่มเข้าด้วยนะครับ
อันนี้ตอบเป็นกลางๆ สองทางนะครับ

 .................................................................

ถาม (๒) - ทำอย่างไรไม่ให้เราไหลไปตามอารมณ์คนอื่นครับ

ตอบ - อย่าตั้งโจทย์ไว้ว่า ทำอย่างไรถึงจะไม่หลุดตามคนอื่นเขาไป
เพราะว่าเราใกล้คนแบบไหน เราก็จะมีอารมณ์ไหลไปตามคนอื่นแบบนั้นนะ
ให้ตั้งโจทย์ไว้ใหม่ว่าเวลาที่เราเจอใคร คลุกคลีกับใคร
แล้วเกิดอารมณ์ที่มันตามเขาไปแบบนั้น
เราจะรู้ตามจริงว่ามันไหลออกไปด้วยอาการเช่นใด มากแค่ไหน
แล้วถ้าเรารู้ลมหายใจ มันจะตัดตอน หรือว่ามาอยู่ที่ลมหายใจได้หรือเปล่า
หรือว่าค่อยๆ จางลง แล้วก็กลับมาอยู่กับลมหายใจ

ตรงนี้ลมหายใจถึงได้เป็นหลัก เป็นที่ตั้ง เป็นที่พึ่ง
ว่าถ้าเรามีทุนเดิมอยู่กับความเคยชินที่จะรู้ลมหายใจ
เวลาที่จิตมันแส่ส่ายหรือว่าถูกซัดออกไปข้างนอก
มันจะได้มีที่หมาย มันจะได้มีที่เกาะ ที่พึ่ง ที่กลับ ที่กลับมา
มีบ้านให้อยู่ มีวิหารธรรมให้อาศัยนะครับ
ตรงนี้แหละ เป็นความสำคัญของอานาปานสติ

จำไว้นะ อย่าตั้งโจทย์ว่าเราจะไม่ไหลออกไปตามเขา
มันเป็นไปไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงที่เรายังติดใจอยู่
แต่ถ้าหากว่าเราใช้โจทย์ว่า ตั้งหลักว่า
เราจะสังเกตว่าใจไหลออกไปมากหรือน้อย
แล้วกว่าที่จะมาอยู่กับลมหายใจได้ มันผ่านไปกี่ลมหายใจ
ตรงนี้ถึงจะเวิร์ก (work)