ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๘๘

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๓๘๘

ตุลาคม ๒๕๖๔ 

จะทราบได้อย่างไรว่าปฏิบัติบูชาได้ถูกต้อง

ถาม – ตอนนี้ดิฉันเน้นปฏิบัติบูชา ด้วยการสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา
แทนการเซ่นไหว้ แบบนี้ถูกต้องแล้วใช่ไหมคะ

ตอบ - ใช่ครับ อย่างนี้นะ อย่างเน้นปฏิบัติบูชา พระพุทธเจ้าชอบนะ
พระพุทธเจ้าตรัสบอกว่า ถ้าอยากเอาของขวัญ
อยากเอาของสมนาคุณ เครื่องสักการะอะไรมาให้เรา
ไม่ต้องเอามา เรามีเกินพอแล้ว แล้วเราสละเราทิ้งไปหมดแล้ว
แต่สิ่งที่เราต้องการ คือการปฏิบัติเป็นบูชา
เพราะว่ามันสมใจเราที่ได้อุตส่าห์บำเพ็ญเพียรมาสี่แสนอสงไขยมหากัป
เพื่อที่จะตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ได้เป็นพระพุทธเจ้ามาเผยแผ่พระสัทธรรม
เป็นการรื้อขนสัตว์ออกจากสังสารวัฏ เข้าสู่นิพพาน
อันนี้ก็ถือว่าพระองค์สมใจ
ถ้าใครปฏิบัติเป็นบูชา พระองค์มีความพอใจยิ่งกว่าเอาแก้วแหวนเงินทอง
หรือว่าเอาเครื่องของ จีวรทองคำมาถวายพระองค์
พระองค์ไม่ได้ต้องการอะไรอย่างนั้นแล้ว

ทีนี้ถ้าหากว่าเรามองว่าเราปฏิบัติบูชา แล้วก็ไหว้พระ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา
เพื่อที่จะแน่ใจว่าเป็นสายตรง
ขอให้ดูว่า เวลาที่เราปฏิบัติ ผลของการปฏิบัติมันทำให้จิตใจของเรา
เกิดความรู้สึกเบา เกิดความรู้สึกวาง เกิดความรู้สึกว่าว่าง
จากความหนักๆ ในตัวตน ความหนักๆ ของโทสะ
ความร้อนของความโมโหโกรธาอะไรต่างๆ มากขึ้นๆ หรือเปล่า

เพราะว่าที่บอกว่าสวดมนต์นั่งสมาธิ แล้วปฏิบัติเป็นบูชา
บางทีเราทำๆ ไปตามอัตโนมัติ ทำตามความเคยชิน หรือทำตามคำแนะนำ
โดยที่ไม่มีการสำรวจว่าผลของการปฏิบัติตรงตามที่พระพุทธเจ้าต้องการหรือเปล่า
ถ้าตรงตามพระพุทธเจ้าต้องการ ท่านมีหลักการไว้ง่ายๆ เลย
คือ โลภะ โทสะ โมหะ มันลดลง มันเบาบางลง
จิตที่โลภะโทสะโมหะมันเบาบางลง
ก็คือจิตที่มีความรู้สึกเบิกบาน จิตที่รู้สึกเบา ว่าง จากกิเลสหนักๆ

ถ้าหากว่าเราทำไปแล้ว อย่างแผ่เมตตา
ในชีวิตจริงของเรา เจอเรื่องอะไรที่ไม่ดี
เจอเรื่องอะไรที่ชวนวุ่นวาย หรือชวนอาฆาตมาดร้ายกัน
แล้วมันไม่มีอาการผูกใจเจ็บ มันมีแต่อาการอยากวาง
แล้วก็อยากที่จะแล้วๆ กันไป
นี่ตรงนี้ที่เราได้ผลการปฏิบัติมาเป็นแก้ว
มันเป็นดวงแก้ว คือจิตของเราทั้งดวง
มาถวายพระพุทธเจ้า มาบูชาพระพุทธเจ้ากันจริงๆ

คือมันจะรู้สึกออกมาจากที่ตั้งของตัวเราในขณะนี้เลยนะ
ว่านั่งอยู่ ด้วยใจที่เบาหรือใจที่หนัก
ใจที่เบา มีความกว้าง มีความใส มีความสว่าง
ขนาดที่รู้สึกว่าเอาเป็นเครื่องของบูชาที่มีค่าได้หรือเปล่า
นี่เอาแบบนี้เลยนะ คือมาตรวัดของการเป็นนักปฏิบัติผู้ปฏิบัติบูชา
เราเอาจิตเป็นที่ตั้ง เอาจิตเป็นเครื่องวัด
ว่ามีค่ายิ่งกว่าแก้วแหวนเงินทองแล้วหรือยังนะครับ