ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๖๕

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๓๖๕

พฤศจิกายน ๒๕๖๓ 

ทำอย่างไรจึงจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง สามารถอยู่เป็นโสดได้อย่างมีความสุข

ถาม (๑) – ดิฉันตั้งใจว่าจะไม่แต่งงาน แต่ก็อดกังวลไม่ได้ว่าจะรู้สึกโดดเดี่ยว
ทำอย่างไรจึงจะมีจิตที่เข้มแข็งสามารถอยู่ได้ด้วยตนเองอย่างมีความสุขคะ

ตอบ - เวลาที่เราทำบุญแล้วมีความสุขนะครับ อธิษฐานเลย
ว่าขอให้มีจิตเข้มแข็ง อยู่กับอารมณ์เด็ดเดี่ยวนะ
แล้วก็อยู่ตามลำพังไม่โดดเดี่ยว
แต่รู้สึกว่าตัวคนเดียวเนี่ยดีแล้ว สันโดษนะครับ
อธิษฐานไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะทำบุญประเภทไหนสำเร็จ
มีความสุขอะไรก็แล้วแต่เนี่ยนะ
อธิษฐานไปเรื่อยๆ สำทับซ้ำไปเรื่อยๆ
ว่าขอให้มีความเข้มแข็งกับการอยู่คนเดียว

แล้วในที่สุดคุณจะพบว่าจิตเนี่ยชอบความวิเวก
จิตชอบความสันโดษ จิตชอบความไม่ข้องเกี่ยว
ไม่อยากมีพันธะ ไม่อยากจะไปเสียเวลากับความผูกพันอะไรทำนองนี้
ก็จะทำให้ถึงจุดหนึ่งเนี่ยมีกำลังมากพอ ที่จะปลีกวิเวกแบบเด็ดขาดได้นะครับ
แล้วจะรู้ตัวเองนะ คือสามารถปลีกได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าปลีกแบบชั่วครั้งชั่วคราว
แล้วก็เดี๋ยวก็เวียนกลับมาอะไรแบบนี้นะ

..................................................................

ถาม (๒) – สิ่งใดคือจุดเริ่มต้นให้เราสามารถแผ่เมตตา
ด้วยจิตที่มีความเมตตาอย่างแท้จริงได้คะ

ตอบ - คือความสุขนะครับ
ถ้าไม่มีความสุขเป็นจุดเริ่มต้นเนี่ย ไม่มีทางนะที่คุณจะมีเมตตาที่แท้จริง
เพราะเมตตาเนี่ยก็คือการเผื่อแผ่ความสุขไปให้คนอื่นนะครับ
ไม่ใช่เผื่อแผ่ความทุกข์หรือว่าความอาฆาตแค้นทิ้งออกไปนอกตัว ไม่ใช่อย่างนั้นนะ
คือการที่เราแผ่เมตตาเนี่ย สิ่งที่คนไม่เข้าใจที่จุดเริ่มต้น มันอยู่ที่ตรงนี้นะ
ตราบใดที่คุณยังฟุ้งซ่าน
ตราบใดที่คุณยังรู้สึกถึงอาการอาฆาตพยาบาทอยู่เนี่ย
ตราบนั้นเนี่ยคุณจะไม่สามารถแผ่เมตตาได้อย่างจริงใจ

 ต่อเมื่อคุณสวดมนต์หรือว่าเจริญสติ นั่งสมาธิ
หรืออย่างที่พระพุทธเจ้าสอน พิจารณาว่ามันเป็นอาการป่วยทางจิต
แล้วคุณรู้สึกว่าคุณทิ้งเชื้อโรคลงไปวางกองได้
อันนั้นเนี่ยใจเบา ความเบาใจนั่นแหละ
ที่มันจะเป็นใจจริงที่จะแผ่เมตตาได้นะ