ดังตฤณ วิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๔๙

 ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๓๔๙

เมษายน ๒๕๖๓ 

ถ้าอยากจะเป็นคนที่มีความกล้าหาญ ควรทำบุญอย่างไร

ถาม ๑ – ถ้าอยากจะเป็นคนที่มีความกล้าหาญ ควรทำบุญอย่างไรครับ

ตอบ – ลองคิดเองทำเองนะครับ
ตั้งใจว่าวันนี้เราจะไปทำบุญคนเดียวนะ
พอทำได้ครั้งหนึ่งเนี่ยมันจะมีความกล้าขึ้นเรื่อยๆ
มันจะมีความอิ่มใจ รู้สึกว่าตัวของตัวเอง
ยืนได้ด้วยขาของตัวเองมากขึ้น
อันนี้เคยแนะนำนะว่าถ้าจะทำให้ลืมความอ่อนแอของตัวเองได้อย่างไรนะ
ลองตั้งใจเอง แล้วก็ทำเอง แล้วทำสำเร็จนะครับ
มันหายอ่อนแอได้

หรือแม้กระทั่งคนอกหักอยู่ เหมือนกับทำอย่างไรจะลืม
เคยแนะนำให้ไปทำบุญคนเดียวนะ
แล้วก็ขอให้ตัวเองเนี่ยมีจิตเข้มแข็ง สามารถอยู่กับภาวะนี้ได้
โดยไม่ลำบาก โดยไม่เหงา โดยไม่มีความเดือดเนื้อร้อนใจ
ก็ได้ผลกันหลายคนนะ

อันนี้ก็เป็นเรื่องของบุญน่ะที่เราอธิษฐานไป
ณ ภาวะที่กำลังทำบุญแบบไหนอยู่เนี่ย
ภาวะนั้นมันก็จะได้ผลชัดขึ้นมานะครับ
อย่างไปทำบุญคนเดียวเนี่ยมันก็เหมือนกับเป็นตัวของตัวเองใช่ไหม
อันนี้คิดง่ายๆ ชัดๆ เลย มันก็จะมีความกล้าไปด้วย
คนที่มีความเป็นตัวของตัวเอง ไม่หวั่นไหวง่าย
นั่นแหละคือคนกล้า

..............................................................................................

ถาม ๒ – ดิฉันกำลังฝึกนั่งสมาธิ แต่พบว่าตัวเองยังฟุ้งซ่านตลอด
ทำอย่างไรจึงจะหยุดคิดได้คะ

ตอบ – อย่าไปพยายามหยุดคิดนะ
แต่พยายามดูก็แล้วกันว่าความคิดมันเข้ามาที่ลมหายใจไหน
แล้วหายไปที่ลมหายใจใดนะครับ
ตรงนี้ การสังเกตแบบนี้
จะทำให้เห็นความไม่เที่ยงของความคิด ความฟุ้งซ่านทุกครั้งที่เรานั่งสมาธิ
ซึ่งมันจะทำให้เราใจชื้น ทำให้เรารู้สึกว่านั่งสมาธิทีไร
มันได้อะไรติดไม้ติดมือกลับออกไปทุกทีนะครับ

ไม่อย่างนั้นเนี่ยถ้าเราตั้งโจทย์ตั้งเป้าไว้
ว่านั่งสมาธิเนี่ยขอให้ขับไล่ความฟุ้งซ่านได้
ขอให้ระงับความฟุ้งซ่านได้ดังใจ ขอให้จิตสงบ
ขอให้เกิดฌาน เกิดญาณอะไรโน่นนี่นั่นเนี่ย แล้วไม่ได้สักที
กี่ปีๆ เนี่ยมันก็บ่นอยู่กับตัวเองนะว่าเมื่อไหร่จะทำได้ ทำมาเนี่ยไม่ได้อะไรเลย

นี่คือความสำคัญของการตั้งโจทย์นะ
ตั้งโจทย์ถูกนะ คุณเกือบจะทำสมาธิถูกแล้ว
ตั้งโจทย์ผิด คุณทำไปยี่ยิบปี สามสิบปีนะ
ก็จิตวอกแวกเหมือนเดิม ฟุ้งซ่านเหมือนเดิม เจ้าโทสะเหมือนเดิม
นี่นะครับความสำคัญของโจทย์นะ