ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๒๔

 ดังตฤณวิสัชชา ฉบับเปิดกรุ ฉบับที่ ๓๒๔

เมษายน ๒๕๖๒

การสวดมนต์โดยเปล่งเสียงดังชัดเจนมีอานิสงส์อย่างไร

ถาม – ในการสวดมนต์นั้นเราจำเป็นต้องสวดด้วยเสียงที่ดังชัดเจนหรือไม่
ถ้าดิฉันสวดมนต์เบาๆ แต่มีจิตตั้งมั่น แบบนี้จะได้ไหมคะ

ตอบ - อย่างที่ผมบอกนะครับ ถ้าเราสวดด้วยลักษณะอย่างใดแล้วจิตมันดี
จิตมันโอเคนะ จิตมันเกิดสมาธิขึ้นมา นี่คืออุปเท่ห์วิธีเฉพาะตัวของเรานะครับ
แต่เท่าที่สังเกตนะ อันนี้เป็นการสังเกตส่วนตัวนะ
คนที่สวดมนต์เต็มปากเต็มคำเนี่ย
เวลาใช้ชีวิตปกติเนี่ย เวลาพูดจาเนี่ยจะดูมีความเชื่อมั่น
มีลักษณะการออกเสียงอะไรเนี่ยที่ดีกว่าคนที่สวดงึมงำนะ
อันนี้เป็นการสังเกตส่วนตัวนะ

ขอให้สังเกตดูนะ บางคนนะตอนเป็นชาวบ้านธรรมดาเนี่ยพูดจาแบบหนึ่ง
แก้วเสียงมีคุณภาพแบบหนึ่ง
แต่พอไปบวชปีสองปีนะ กลับออกมาเนี่ย
คือมันต้องสวดทุกวัน วันหนึ่งเป็นแบบว่าชั่วโมงอะไรอย่างนี้นะ สวดหลายบทเนี่ย
แล้วสวดแบบตั้งอกตั้งใจพร้อมไปกับหมู่ หมู่คณะของสงฆ์
แล้วก็สวดด้วยความตั้งใจที่เป็นบุญเป็นกุศล
พอสึกออกมาเนี่ย พูดจาแตกต่างเลยนะ
การออกเสียง หรือว่าน้ำเสียงนะ คุณภาพของเสียงที่ออกมาเนี่ย

นี่ก็เป็นอานิสงส์ที่ชัดเจนว่า
ถ้าเราถวายแก้วเสียงเป็นพุทธบูชานะครับ
ด้วยใจเคารพและก็ด้วยการเปล่งเต็มที่เนี่ย
มันเกิดผลทันทีที่เราจับต้องได้เลยนะ
อันนี้สามารถวัดค่ากันเป็นรูปธรรมได้

แต่ถ้าบอกว่าจิตเป็นสมาธิได้ โอเคนะ ไม่ได้มีส่วนที่จะต้องไปว่ากัน
คือมันแล้วแต่ความชอบใจนะครับ
แล้วถ้าเราคิดว่าตรงนั้นเนี่ยมันโอเคสำหรับเรา
ก็ถือว่าสร้างฐานของกุศลเฉพาะสไตล์ของเรานะครับ