ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๓๐๖

ต้องใช้เวลากี่ปีจึงจะทำให้นิสัยที่ไม่ดีหายไปได้

ถาม – ดิฉันได้ใช้เวลาร่วมปีในการแก้ไขนิสัยที่ไม่ดีบางอย่างให้ดีขึ้น
จนออกมาไกลจากจุดเดิมแล้ว
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อต้องเจอบททดสอบในชีวิตประจำวัน
ก็ยังมีนิสัยที่ไม่ดีปรากฏขึ้นมาได้อยู่ ไม่สามารถทำให้หายไปได้ทั้งหมด
ถ้าเป็นอย่างนี้จะต้องใช้เวลาอีกกี่ปีคะ
คุณดังตฤณเคยบอกว่าให้ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเป็นบททดสอบ
ดิฉันพยายามวางใจตามนี้ แต่ก็ยังอดที่จะรู้สึกท้อไม่ได้ค่ะ

ตอบ - เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน คืออย่าตั้งคำถามว่ามันจะต้องใช้เวลาอีกกี่ปี
คนส่วนใหญ่เนี่ยนะฝึกอะไรหัดอะไร ไม่ว่าจะทางโลกหรือทางธรรมนะครับ
มันเกิดความท้อถอยขึ้นมาได้ง่ายๆ
เพราะคำถามที่ผิดๆ แบบนี้แหละว่าจะต้องใช้เวลาอีกสักกี่ปีกัน
อย่างเวลาเราเรียนเนี่ย เราเรียนจะจบปริญญาเรารู้เลยว่าสี่ปี
หรือถ้าไปดรอปบ้างอะไรบ้าง เราก็สามารถคำนวณได้ว่ามันจะช้าไปกี่ปีหรือกี่เทอม
แต่ว่าการเรียนชีวิตให้จบ การเรียนรู้ที่จะกำจัดทุกข์ให้มันหมดสิ้นไปจากใจเนี่ย
มันไม่มีใครบอกได้ว่าเราจะต้องใช้เวลากี่ปีกี่เดือน

พอถามตัวเองแบบนี้ว่ามันจะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไร กี่ปี่หรือกี่เดือน
มันจะเกิดความท้อขึ้นมาทันที เพราะไม่มีใครประกันได้
ตัวเราเองก็ไม่ทราบเลย ไม่สามารถรู้ได้เลย
แต่ขอให้รู้ไว้เถิด รู้ไว้อย่างเดียว รู้แน่ๆ ก็คือว่า
เมื่อไหร่ที่เราถามตัวเองอย่างนี้ว่าจะต้องใช้อีกสักกี่ปีกัน มันถึงจะทำได้สำเร็จ
ตัวเราเองใจเราเองจะถอดจะถอนจะถอยออกมาจากเป้าหมายทันที
มันไม่มีประโยชน์

เพราะฉะนั้นคำตอบที่เป็นจุดสรุปก็คือว่า
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราถามตัวเองว่าจะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
ให้ตอบตัวเองเดี๋ยวนั้นเลยว่าไม่ต้องใช้เวลาอีกแค่ไหน
เพื่อที่จะกำจัดความทุกข์ที่มันกำลังอยู่ตรงหน้า
เพราะความทุกข์ที่กำลังอยู่ตรงหน้าเนี่ยนะ
มันก็คือการตั้งคำถามว่าเหลือเวลาอีกกี่ปี ต้องใช้เวลาอีกกี่ปีนั่นแหละ
พอเรารู้ตัวว่าตั้งคำถามผิด แล้วคำถามนี้หายไปจากไปจากใจเมื่อไหร่
ความทุกข์มันก็จะหมดไปจากใจทันที ณ บัดนั้น

ที่เหลือเราจะต้องเผชิญกับอะไรก็ตาม ก็ขอให้อาศัยหลักการเดียวกัน
เมื่อไหร่ที่เราไม่นึกถึงว่าวันคืนเลวร้ายแบบนี้
มันจะจบลงไปได้เมื่อไหร่ อีกกี่เดือนกี่ปี
ความทุกข์มันก็จะหายไปทันทีเช่นกัน
เราอาจจะต้องไปถูกกระทบหู กระทบตา
ด้วยถ้อยคำหรือว่าด้วยภาพอะไรที่มันชวนให้เกิดความรู้สึกไม่ชอบใจ
อีกหลายครั้งหลายหน ตลอดชีวิตที่เหลือ

แต่แต่ละครั้งเนี่ย เราก็สามารถที่จะนึกแบบนี้นะ
ด้วยอาการแบบนี้ว่าเมื่อไหร่ที่กระทบมันหายไป
แล้วเราเลิกนึกถึง เลิกถามถึงว่าอีกกี่เดือนกี่ปีมันจะหายไป มันจะหมดไป
ความทุกข์มันก็หายไปเช่นกัน
เราจะเหลือแต่ความทุกข์เฉพาะตอนที่มันมากระทบหูกระทบตา
แต่ไม่มีความทุกข์ตอนที่มันมาคิดเอา
ว่าอีกนานแค่ไหนเราถึงจะพ้นทุกข์นี้เสียทีนะครับ