ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ - ฉบับที่ ๒๗๑

ทำไมจึงเกิดความรู้สึกผิดเมื่อไม่ขยันปฏิบัติธรรม

ถาม – ผมปฏิบัติธรรมมาได้เกือบปี
แต่ช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เกิดความเบื่อ
ไม่อยากปฏิบัติ ไม่อยากสวดมนต์ และไม่สามารถรักษาศีลห้าได้ครบ
แต่กลับทำให้เกิดความรู้สึกผิดอยู่ในใจตลอด เป็นเพราะอะไรครับ

ตอบ - เป็นเพราะว่าบุญเนี่ยนะที่คุณสั่งสมมาเนี่ย เขาคอยทำตัวเป็นพี่เลี้ยง
คือตอนแรกถ้าคุณทำบุญแค่วันสองวันเนี่ย บุญจะยังไม่มีตัวไม่มีตน
มันจะยังไม่มีอิทธิพล ยังไม่มีผลอะไรกับจิตใจของคุณ
แต่ถ้าสะสมมาเป็นปีแล้ว หลายๆ เดือนแล้วเนี่ย
คุณจะรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างก่อรูปก่อร่างขึ้นมาข้างใน
มองไม่เห็นแต่รู้สึกได้
เหมือนกับหน้าตาคุณเปลี่ยนไป แต่เปลี่ยนออกมาจากข้างในนะ
คือคนเนี่ยมองไม่เห็นหรอกว่าตัวเองหน้าตาเป็นอย่างไร ต้องให้คนอื่นเห็น
มองในกระจกนี่ก็กลับข้างซ้ายเป็นขวา
มองในรูปถ่ายนี่ก็ไม่ใช่แล้ว แสงเงาอะไรมันผิดเพี้ยนแล้ว
แต่คนเราเนี่ยสามารถเห็นจิตของตัวเอง
ว่ากำลังเป็นทุกข์หรือเป็นสุข กำลังมืดหรือสว่าง

ถ้าหากว่าคุณสั่งสมบุญมาเกือบปี แล้วมีความรู้สึกว่าตัวเองเนี่ยสว่างขึ้น
มันเห็นหน้าของตัวเองอีกแบบหนึ่ง
มันเห็นหน้าที่สว่าง มันเห็นหน้าที่ชื่นบาน
มันเห็นหน้าที่รู้สึกอบอุ่นใจว่าชีวิตนี้มีอะไรดีๆ ไว้ปกป้องคุ้มครอง
หรือว่าสนับสนุนให้ตัวเองอยู่ในเส้นทางของความเจริญแล้ว
แต่วันหนึ่งปีศาจตนใดก็ไม่ทราบบอกว่าเลิกเถอะ เบื่อแล้ว
ปีศาจแห่งความเบื่อ ปีศาจแห่งความขี้เกียจ
ปีศาจที่โผล่ขึ้นมาจากหลุมดำในใจ จะมาลากลงหลุมดำใหม่

ตรงนั้นคุณเกิดความรู้สึกว่ามันผิดที่ผิดทาง
ตัวที่อุตส่าห์สร้างสมมามันเริ่มไม่ใช่
รูปร่างหน้าตาที่มันผ่องใสออกมาจากภายใน มันเริ่มหม่นหมอง
นั่นแหละ ความรู้สึกผิดที่ผิดทาง ความรู้สึกหม่นหมอง
มันรวมตัวกันเข้ามาเป็นความรู้สึกผิดนะ