เพื่อนธรรมจารี - ฉบับที่ ๓๐๖

 งดงาม
  This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Hero ในชีวิตประจำวัน

ในช่วงปลายเดือนมิถุนายนถึงกลางเดือนกรกฎาคม ๒๕๖๑ ที่ผ่านมา
เราคงได้ทราบข่าวในประเทศไทยที่ดังยิ่งกว่าข่าวฟุตบอลโลก
คือ ข่าวการให้ความช่วยเหลือแก่เด็ก ๆ และโค้ชในทีมหมูป่า
ที่ประสบเหตุติดอยู่ในถ้ำหลวง-ขุนน้ำนางนอน ตั้งแต่วันที่ ๒๓ มิถุนายน
ซึ่งต่อมาได้มีการระดมความช่วยเหลือจากหลายส่วนมากมาย
ทั้งจากในประเทศและต่างประเทศหลายประเทศ
จนสามารถช่วยเหลือทีมหมูป่าออกมาได้ครบถ้วนในวันที่ ๑๐ กรกฎาคม

กรณีกลุ่มคนไปติดอยู่ในถ้ำนี้ ในพระไตรปิฎกก็มีเรื่องราวเทียบเคียงอยู่ครับ
โดยในอรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ปาปวรรคที่ ๙
(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ ธรรมบท) เล่าว่า
ในสมัยพุทธกาล ได้มีภิกษุ ๗ รูปกลุ่มหนึ่ง
เดินทางจากชนบทเพื่อจะไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
ในเวลาเย็น ได้เข้าไปสู่วัดแห่งหนึ่ง และเข้าไปพักในถ้ำในวัดนั้น
ในตอนกลางคืน แผ่นหินเท่าเรือนยอดได้กลิ้งลงมาปิดประตูถ้ำไว้
ประชาชนจากบ้าน ๗ ตำบลโดยรอบได้พยายามช่วยกันขยับแผ่นหิน
แต่ก็ไม่อาจขยับแผ่นหินนั้นให้เขยื้อนจากที่ได้ตลอด ๗ วัน
เหล่าภิกษุ ๗ รูปนั้นได้ถูกความหิวแผดเผาแล้วตลอด ๗ วัน
ต่อมาในวันที่ ๗ นั้น แผ่นหินก็ได้เคลื่อนออกไปเอง

เหล่าภิกษุ ๗ รูปนั้นจึงได้ไปทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้า
ถึงบุพกรรมของตนเองซึ่งเป็นเหตุให้ได้รับวิบากกรรมดังกล่าว
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเล่าว่า สมัยหนึ่งในอดีตกาลนั้น
เหล่าภิกษุ ๗ รูปได้เคยเป็นเด็กเลี้ยงโค ๗ คน
อยู่มาวันหนึ่ง ได้มาพบตะกวดใหญ่ตัวหนึ่ง จึงไล่ตาม
ตะกวดใหญ่หนีเข้าไปสู่จอมปลวกแห่งหนึ่ง ซึ่งจอมปลวกนั้นมี ๗ ช่อง
พวกเด็กปรึกษากันว่า บัดนี้ พวกเราจักไม่อาจจับได้ พรุ่งนี้จึงจักมาจับ
ต่างคนต่างจึงถือเอากิ่งไม้ที่หักได้คนละกำ ๆ มาปิดช่องทั้ง ๗ แล้วจากไป
ในวันรุ่งขึ้น เด็กเหล่านั้นก็มิได้คำนึงถึงตะกวดใหญ่นั้น และได้ต้อนโคไปในที่อื่น
ครั้นผ่านมา ๗ วันได้พาโคกลับมา พบจอมปลวกนั้นจึงได้คิดถึงตะกวดใหญ่
แล้วได้เปิดช่องที่ตนได้ปิดไว้ พบตะกวดใหญ่หมดอาลัยในชีวิต
เหลือแต่กระดูกและหนังสั่นคลานออกมา
เด็กเหล่านั้นเห็นดังนั้นแล้ว จึงทำความเอ็นดูพูดกันว่า
พวกเราอย่าฆ่ามันเลย มันอดเหยื่อตลอด ๗ วัน
จึงลูบหลังตะกวดใหญ่ แล้วปล่อยไป พร้อมกล่าวว่า จงไปตามสบายเถิด
เด็กเหล่านั้นไม่ต้องไปหมกไหม้ในนรก เพราะไม่ได้ฆ่าตะกวดใหญ่นั้น
แต่เด็กทั้ง ๗ นั้น ได้เป็นผู้อดข้าวร่วมกันตลอด ๗ วัน ๆ ใน ๑๔ อัตภาพ
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=19&p=11

ในการระดมความช่วยเหลือนำทีมหมูป่าออกมาจากถ้ำหลวงนี้
ได้มีความช่วยเหลือจากหลายส่วนมากมาย
และมีบุคคลจำนวนมากที่ได้มาเสียสละช่วยเหลือกัน
ซึ่งเราได้ยกย่องบรรดาท่านทั้งหลายเหล่านี้ว่าเป็น Hero
หมายถึงว่าเป็นวีรบุรุษ หรือวีรสตรี ซึ่งเป็นผู้เสียสละ
โดยบรรดาท่านเหล่านี้มีจำนวนมากมาย
เช่น น.ต.สมาน กุนัน (จ่าแซม) ผู้สละชีวิตในการช่วยเหลือ
ทีมทหารและตำรวจนับพันนาย
ทีมดำน้ำหน่วยซีลของไทย
ทีมนักดำน้ำในถ้ำจากอังกฤษ
ทีมดำน้ำจากเบลเยี่ยม
ทีมกู้ภัยจากออสเตรเลีย
ทีมกู้ภัยจากเมียนมาร์
ทีมกู้ภัยจากจีน หน่วยทหารของอเมริกา
กสทช. และผู้ให้บริการโทรคมนาคมที่มาติดตั้งระบบสื่อสาร
ทีมเจ้าหน้าที่การไฟฟ้า หน่วยพยาบาล
ทีมซักรีดผ้า ทีมทำอาหาร
ทีมเจาะถ้ำ ทีมสูบน้ำ
บรรดาชาวนาในพื้นที่ที่ยอมให้ปล่อยน้ำลงท่วมพื้นที่นา เป็นต้น

เราจะเห็นได้ว่าการที่จะเป็น Hero ที่เสียสละตนเองช่วยเหลือผู้อื่นนั้น
ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นเรื่องเสี่ยงตายเสมอไป
บุคคลต่าง ๆ ที่เสียสละช่วยเหลือกัน เช่น
เสียสละไปช่วยเหลือสูบน้ำ ซักรีดผ้า หรือทำอาหาร
หรือเสียสละปล่อยให้น้ำท่วมที่นาตนเองก็ถือว่าเป็น Hero ได้

ดังนี้แล้ว การที่เราจะเป็น Hero นั้น
ในชีวิตประจำวันของเรา เราก็ย่อมจะเป็น Hero ได้ เช่น
หากบางท่านประกอบอาชีพเป็นแพทย์หรือพยาบาลแล้ว
ท่านย่อมสามารถช่วยเหลือชีวิตผู้อื่นได้อยู่เสมอ ก็คือเป็น Hero
หลาย ๆ ท่านอาจจะไม่ได้ทำงานช่วยเหลือชีวิตผู้อื่นโดยตรง
แต่ก็สามารถกระทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อช่วยเหลือชีวิตผู้อื่นได้
เช่น การบริจาคโลหิต การบริจาคทรัพย์ช่วยโรงพยาบาล
หรือแม้กระทั่งการช่วยหลีกทางให้รถพยาบาล เป็นต้น
เหล่านี้ก็ถือว่าเป็นการกระทำเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น
และก็ควรถือเป็น Hero ในชีวิตประจำวันได้

บางเรื่องแม้ว่าอาจจะไม่ได้เป็นการช่วยชีวิตผู้ประสบภยันตราย
แต่ก็เป็นการช่วยเหลือผู้อื่นเช่นกัน ก็ควรนับว่าเป็น Hero ได้
เช่น บางท่านเป็นครูอาจารย์ตั้งใจสอนนักเรียน
ช่วยเหลือให้นักเรียนได้มีชีวิตที่ดี เป็นคนดี ช่วยเหลือสังคม
เช่นนี้แล้วท่านที่เป็นครูอาจารย์นั้นก็พึงนับว่า Hero ด้วยเช่นกัน

ดังนี้แล้ว แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้มีโอกาสไปร่วมเสียสละ
เป็น Hero ช่วยเหลือทีมหมูป่าก็ตาม
แต่หากเราตั้งใจทำงานของเราให้ดี
ช่วยเหลือผู้อื่น และช่วยเหลือสังคมส่วนรวมแล้ว
เราก็สามารถเป็น Hero ในชีวิตประจำวันได้เช่นกันครับ