Articles

Print

จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว - ฉบับที่ ๔๕๐

dungtrin_editor_cover

dungtrin_new2

 

 

 

 

 

 

 

 

เลิกกลุ้มเปล่าๆ ปลี้ๆ 

 

 

editor450

 

 

 

สาเหตุที่คนเรามักกลุ้ม

แบบไม่สมเหตุสมผล

ก็เพราะว่าไม่รู้ตัวว่า

กำลังกลุ้ม

แบบไม่สมเหตุสมผล

 

.. .. .. .. .. .. .. .. ..

 

คนปกติ

เวลาคุยกันมักสมเหตุสมผล

แม้แต่คนบ้า

ก็พูดจาสมเหตุสมผลได้เป็นวรรคๆ

แต่คนปกติ

หรือต่อให้ระดับดอกเตอร์

เวลาคิดเองเออเองอยู่เงียบๆในหัว

มักไม่สมเหตุสมผล

จับต้นชนปลายไม่ติด

อย่างที่เขาเรียกกันว่า ‘ฟุ้งซ่าน’

บางอารมณ์ก็ไม่ต่างจาก

คนบ้าในความฝันที่ไม่รู้จักตื่นทีเดียว

 

.. .. .. .. .. .. .. .. ..

 

ฟุ้งซ่าน

คืออารมณ์ที่ยุ่งเหยิง

นำมาซึ่งความคิดไร้ระเบียบ

 

กลัดกลุ้ม

คือกลุ่มความฟุ้งซ่านชนิดหนาแน่น

สำคัญว่ากำลังคิด

แต่จริงๆไม่ได้คิด

ที่แท้กำลังแอบคร่ำครวญ

แอบร้องแรกแหกกระเชอเล่น

โดยที่ไม่มีใครได้ยินอยู่ต่างหาก

 

ไอ้ที่คิดๆว่าจะเอายังไงดี

แท้ที่จริงเป็นแค่การเล่นเทปซ้ำไปซ้ำมา

อารมณ์ฟุ้งซ่านไร้แก่นสาร

จะชักแม่น้ำทั้งห้ามารวมกัน

กลายเป็นสายน้ำแห่งความกลุ้มที่ทรงพลัง

คนส่วนใหญ่ห้ามสายน้ำนี้ไม่ได้

ขวางต้านสายน้ำนี้ไม่ไหว

จึงถูกแช่แข็งอยู่ในท่ากลุ้ม

อันเป็นท่าไม้ตายประจำตัวกันไม่เลิก

 

.. .. .. .. .. .. .. .. ..

 

ขอเพียงฝึก ‘ลั่นไกสติ’

ด้วยการตั้งใจไว้ล่วงหน้าว่า

เมื่อใดอยู่ในอาการกลุ้มเปล่าๆปลี้ๆ

คุณจะหายใจยาวๆทีหนึ่ง

แล้วบอกตัวเองง่ายๆว่า

ในหัวเรากำลังมีลูกตะกร้อแห่งความกลุ้ม

หมุนวนไปเปล่าๆ ไม่มีจุดหมาย

ไม่มีเป้าให้จับชัด ไม่มีลำดับให้ก้าวไป

 

ทุกครั้งที่เกิดสติระลึกได้อย่างนี้

ลูกตะกร้อแห่งความกลุ้มหายไป

กลายเป็นใจที่เบาลง

เปิดทางให้คิดใหม่ ตั้งเป้าใหม่

 

.. .. .. .. .. .. .. .. ..

 

อย่าไว้ใจความคิดลอยๆในหัว

มันพาเราพายเรือในอ่างมาแล้ว

เดี๋ยวมันก็พาเราพายเรือในอ่างได้อีก

ขอให้เขียนลงกระดาษ

เพื่อให้เกิดร่องรอยหลักฐานทางความคิดว่า

ตอนนี้เกิดปัญหาอะไร

 

<เขียนแล้ววาดวงกลมไว้>

ตั้งเป้าว่าอยากให้จบอย่างไร

<เขียนแล้ววาดวงกลมไว้อีก>

จากนั้นลากลูกศรจากปัญหาไปสู่จุดจบ

ค่อยๆคิด ค่อยๆนึกว่า

ก้าวแรกที่ง่ายที่สุด ที่ต้องออกเดินเดี๋ยวนี้

ทำได้เลยง่ายๆเดี๋ยวนี้ คืออะไร

คิดข้อแรกได้ ข้อสองจะตามมาเอง

 

กระดาษปากกาคือที่พึ่งในยามยาก

คุณจะเกิดนิสัยใหม่ กลุ้มแล้วคิดเขียน

ไม่ใช่กลุ้มแล้วกลุ้มเลย ติดนิสัยไปจนตาย!

 

ดังตฤณ
กุมภาพันธ์ ๖๗