Print

ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๑๘๖

eddy_cover

โอกาสในข้อจำกัด

โดย aston27
aston2

bank 186

(เอื้อเฟื้อภาพประกอบโดยคุณ SevenDaffodils ครับ)

ผมเป็นคนมีเพื่อนสนิทไม่มากครับ
และในบรรดาคนที่สนิท ก็ไม่ใช่คนที่เจอะเจอกันบ่อยๆ
เพียงแต่ทุกครั้งที่เจอกัน จะรู้สึกว่าคุยกันได้ทุกเรื่อง ตั้งแต่การเมืองยันการมุ้ง

ที่ต้องตั้งข้อสังเกตคือ บางทีผมอาจจะรู้สึกว่า ผมสนิทกับเขา
แต่เขาจะรู้สึกสนิทกับผมหรือไม่ อันนี้ไม่ทราบ เพราะไม่เคยถาม
รู้แต่ว่าเราเป็นมนุษย์เผ่าเดียวกัน มองอะไรคล้ายๆกัน

วันก่อนผมไปเจอเพื่อนที่ผมรู้สึกว่าสนิทกันคนหนึ่ง
ทุกครั้งที่นัดกัน เราจะเจอกันที่ร้านเดียว ร้านเดิม เปลี่ยนแค่วันและเวลา
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ บทสนทนา

เราคุยกันเรื่องการเมือง แล้ววกมาเรื่องฟุตบอลโลกปีหน้าที่บราซิล
ผมยิงคำถามว่า ทำไมนักบอลบราซิลจะมีเทคนิคทักษะการเลี้ยงลูกดี
เธอตอบเหมือนใจผมคิด เพราะเขาเล่นฟุตบอลในพื้นที่แคบๆมาก่อน

ส่วนมากนักเตะบราซิลที่เก่งๆ มาจากสลัมครับ
พวกนี้เตะบอลในตรอกซอกซอยในพื้นที่แคบๆ
แต่ต้องเลี้ยงลูกผ่านคู่ต่อสู้ในที่แคบๆไปให้ได้
เลยต้องอาศัยเทคนิคความคล่องแคล่วว่องไวมาก

อีกทั้งความจนก็เป็นแรงผลักดันที่สำคัญให้ดิ้นรน
เพื่อชีวิตทีดีกว่า เด็กพวกนี้เลยไม่ได้เตะบอลเพื่อความสนุกอย่างเดียว

ผมนึกถึงนิทานของฝรั่งเรื่องหนึ่ง ที่พูดถึงหนูสองตัว
ออกหาอาหารไปด้วยกัน ไปเจอถังน้ำนมถังหนึ่ง ที่เจ้าของเตรียมไว้เพื่อทำเนย
เจ้าหนูทั้งสองพลาดท่าตกลงไปในถังนม

ตัวหนึ่งพยายามตะกายขึ้นจากถัง แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ
สุดท้ายท้อใจ ไม่สู้ จมน้ำนมตาย

อีกตัวไม่พยายามหนีขึ้นจากถัง แต่พุ้ยน้ำนมว่ายไปเรื่อยๆ
ตีขาทั้งสี่ไม่หยุด จนน้ำนมเริ่มข้นขึ้นๆ และกลายเป็นเนย
ตื่นเช้า ชาวนามาเจอ และตักเนยทิ้ง หนูตัวหลังเลยรอด

คนสองคน เจอปัญหาเดียวกันวิกฤตเดียวกันในโลก
อาจทุกข์ไม่เท่ากันเพราะเหตุนี้

ถ้าเปรียบถังน้ำนมเหมือนสังสารวัฏ ความทุกข์เป็นน้ำนมในถัง เราอาจจะเห็นอีกภาพหนึ่ง
ในสังสารวัฏทุกคนมีทุกข์ ทุกคนอยากพ้นทุกข์ แต่เราแต่ละคนทำเหตุต่างกัน
บางคนคิดแต่อยากละทุกข์ อยากหนีทุกข์ แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งทุกข์

บางคนไม่คิดหนีทุกข์ แต่ไม่ยอมจมทุกข์ ก็ทำเหตุไปเรื่อยๆในกำลังที่มีอยู่
สุดท้ายก็ได้อาศัย ทุกข์ หรือน้ำนมในถังนั่นแหละ เป็นตัวทำให้พ้นทุกข์ได้

น้ำนมก็กลายเป็นเนย ไม่ได้หมดไป แต่เป็นบางสิ่งที่ทำอันตรายหนูไม่ได้อีก
ทุกข์ก็เช่นกัน ทุกข์ก็ยังมีอยู่ แต่เข้าไม่ถึงจิตใจ ไม่มีใครเป็นทุกข์

ฉะนั้น อย่าเสียใจที่ชีวิตมีทุกข์ แต่พัฒนาจิตให้มีสติ ตั้งมั่น เห็นทุกข์ตามความจริง
เห็นความจริงแล้วจะมีปัญญาอยู่กับทุกข์เป็น
อยู่กับทุกข์เป็น แล้วจะไม่มีใครเป็นทุกข์

สุขสันต์วันที่เราต่างก็มีข้อจำกัดในชีวิตกันทุกคนนะครับ