ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๑๗๑

คิดสั้น

โดย aston27

มีใครรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนขี้สงสัยบ้างไหมครับ
 
สมัยยังเป็นเด็ก ผมจัดเป็นเด็กขี้สงสัยประเภทจำไมเกรดเอครับ 
หลายท่านคงพอทราบจากหนังสือที่ผมเขียนว่า 
ตอนเล็กๆ ผมโตที่เชียงใหม่ และอาม่าเป็นคนเลี้ยงผมมา
 
ชีวิตอาม่าผมจะวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ้าน โรงเจ และวัด
ถ้าเป็นวันหยุด อาม่าไปไหน ผมก็จะต้องไปที่นั่นด้วย
 
วัดหนึ่งที่อาม่าพาผมไปด้วยบ่อยๆ คือวัดอุโมงค์
ใครที่รู้จัก คงรู้ว่าเป็นวัดเก่าแก่พอๆกับอายุเมืองเชียงใหม่ 
ที่อาม่าชอบไปเพราะมีพระรูปหนึ่งเป็นคนจีน แต่ท่านจำพรรษาที่นั่น
อาม่าเลยชอบไปนั่งสนทนากับท่าน  เดาว่าน่าจะเป็นเพราะในเชียงใหม่
มีพระน้อยรูปที่จะต้าตึ่งนั่งอ่วย คือพูดจีนกับอาม่าได้คล่องปร๋อ
 
คราวหนึ่ง ผมเคยไปถามพระอาจารย์ท่านด้วย...ว่า
“เอวังคืออะไรคับ ทำไมเวลาพระเทศน์ทีไร 
ต้องพูดตอนจบเหมือนๆกันทุกทีว่า 
เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้...ด้วยล่ะคับ”
 
ผมจำไม่ได้ว่าได้คำตอบอะไรมา 
จำได้แต่ว่า ท่านกับผู้ใหญ่แถวนั้นนั่งหัวเราะกันครืนๆ 
ท่าทางจะไม่เคยมีเด็กป.๓ ถามอะไรแบบนี้มาก่อน
 
อีกหนึ่งคำถามที่ผมเคยสงสัยตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เคยถามใครคือ 
ทำไมเราถึงเรียกคนที่ฆ่าตัวตายว่า “คิดสั้น” ล่ะ - -”
อ้าว... ก็มันสงสัยนี่ ว่าตกลงเอาไงแน่ 
 
คือ... ทุกคนพูดคล้ายๆกันว่า เขาคงหนีปัญหา มีทุกข์มาก ฯลฯ
แต่บางคนก็ว่าคิดมากไป บางคนก็ซ้ำเติมว่า ไม่รู้จักคิด 
บ้างก็ว่า ไม่น่า...คิดสั้นเลย เด็กแบบผมฟังแล้วก็งงว่า 
ตกลงเขาคิดมากไป คิดสั้น หรือมันไม่คิดกันแน่ 
 
เพราะตอนนั้นไม่เข้าใจว่า ไม่รู้จักคิด ไม่ได้แปลว่าไม่คิดเลย
คิดมาก ไม่ได้แปลว่าคิดดี คิดถูก คิดตรง
และคิดสั้น ไม่ได้หมายถึงระยะเวลาในการคิด
แต่หมายถึงทัศนวิสัยในการคิด
 
เคยมีนักฟุตบอลอังกฤษคนหนึ่ง แกชื่อ Paul Kitson 
ผมชอบอ่านชื่อแกเป็น พอล คิดสั้น ไม่รู้ว่าจริงแกคิดสั้นสมชื่อไหม
อันนี้เป็นความซนเฉพาะบุคคลไม่ควรเลียนแบบ

ใครที่เคยฝึกดูจิต น่าจะเคยเห็นจิตตัวเองดราม่าอยู่หลายครั้ง 
ผมเองก็เห็นจิตตัวเองดราม่า หลายครั้งเหมือนกัน
 
จำได้ว่าตอนนั้นคิดน้อยใจอะไรสักอย่าง แล้วจิตมันวนคิดอยู่แค่นั้น
ตอนหลังถึงเข้าใจว่า ไอ้แบบนั้นแหละคือคิดมาก คิดสั้น และไม่รู้จักคิด
 
ผมเรียนรู้ว่า บางทีคำตอบที่ได้ มันขึ้นกับคำถาม ว่าถามอะไร
เช่นถ้าแฟนไปมีคนอื่น แล้วมัวแต่คิดว่าทำไมๆ ทำไมๆ แบบนี้ไม่มีประโยชน์

ถามว่าแล้วถ้าแบบนั้นควรจะถามยังไง คิดยังไง
ตอบว่าคำถามที่ควรถามตัวเองบ้างก็คือ ทำไมจะต้องถาม
ฝนจะตก แดดจะออก ไส้กรอกจะไหม้ หัวใจยังเต้น 
ก็เพราะทุกอย่างมีเหตุของมัน รู้เท่านี้พอ

ฉะนั้นไม่ว่าจะรู้สึกทุกข์ขนาดไหน อย่าคิดสั้น แต่ให้คิดสั้นๆ 
แปลว่าอย่าหลงคิดนาน หัดมีสติรู้สึกตัว คอยรู้ทันจิตที่คิดไว้บ่อยๆ

ทุกครั้งที่ระลึกขึ้นได้ว่าจิตคิด เห็นอาการที่จิตกำลังคิด ความคิดจะดับ
ถึงดับแล้ว จิตจะวกกลับไปหยิบเรื่องนั้นมาคิดใหม่ ก็ไม่เป็นไร
แต่ให้ทำอย่างเดิม คือรู้ทันจิตว่ากำลังคิด 
 
ความคิดที่เคยเป็นนิยายดราม่าเรื่องยาว จะถูกแบ่งเป็นท่อนสั้นๆ
ทุกข์ที่เคยเป็นผลจากความคิด ก็พลอยถูกหั่นออกเป็นก้อนเล็กๆ
จนบางครั้ง เราแทบจะไม่รู้สึกเลย

เหมือนเวลาโดนหอยเม่นตำ เขาไม่ใช้วิธีพยายามถอน
แต่เขาให้ทุบจุดนั้น ให้หนามมันหักป่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
 
ถามว่าหนามของมันยังอยู่ไหม ยังอยู่ครับ 
แต่กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จนไม่มีนัยอะไรจะทำให้เราเจ็บปวดได้อีก

เราห้ามจิตคิดไม่ได้ แต่ฝึกมีสติ รู้ทันจิตคิดบ่อยๆได้
จากคิดยาว ก็จะกลายเป็นคิดสั้นๆ ทุกข์ก็ทุกข์สั้นๆ

แต่อย่าไปบอกใครล่ะ ว่าผมหรือดิฉันเป็นคนคิดสั้น
เดี๋ยวเขาตกใจ :D  
 
สุขสันต์วันที่เรายังมีโอกาสคิดสั้นๆนะครับ