ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๑๖๔

ทุกข์ของคนมี (มาก)

โดย aston27

ผมเพิ่งซื้อแท็บเล็ตมาเครื่องนึง หลังจากเล็งหาศึกษามาสองปี
ระหว่างกำลังเรียนรู้เพื่อทำความเข้าใจ คุ้นเคยกับมัน
ก็เริ่มโหลดแอปพลิเคชันที่น่าสนใจ มีประโยชน์มาใช้ด้วย
ทีนี้เห็นภรรยาเขาโหลดเกมสร้างสวนสัตว์มาเล่น
เห็นน่าสนุก ผมก็โหลดบ้าง นึกว่าเอาไว้เล่นๆ

เอาเข้าจริง เล่นได้สองวันก็บอกภรรยาว่าผมเลิกแล้วนะ
ไม่ได้บอกเลิกกะเธอนะ ยังอยากมีชีวิตอยู่ แต่เลิกเล่นเกมน่ะครับ
เพราะเกมสมัยนี้ มันเปลี่ยนแค่กราฟฟิก แต่นิสัยไม่เคยเปลี่ยน
ยังเป็นเกมที่สร้างภาระให้เราเหมือนเดิม ไม่เสื่อมคลาย

สร้างอะไร ปลูกอะไร ผลิตอะไรไว้ อีกห้านาที ชั่วโมงนึง ต้องกลับมาดู
กลับมาสั่งการต่อ ไม่งั้นจะเน่า หมดอายุ - -“
แถมเดี๋ยวนี้ เกมเขาฉลาดขึ้น มีหลอกล่อให้เราซื้อ item เพื่ออัพเกรดโน่นนี่
เล่นอยู่สองวัน อ้ะ...ชักไม่สนุก ต้องตกเป็นข้าทาสของเกม
เลยนึกได้ว่า เออ...การมีอะไรอย่างหนึ่ง มันไม่ได้นำมาแต่สุขนะ
ทุกข์ ก็อยู่ในกล่องเดียวกันด้วย
 
ผมมีบ้านหลังเล็กๆ ไม่หรูหราเป็นคฤหาสน์ขนาดนั้น
แต่ก็มีภาระเรื่องหนี้ ค่าซ่อมบ้าน เดี่ยวน้ำไม่ไหล เดี๋ยวไฟดับ
เดี๋ยวท่อน้ำรั่ว เดี๋ยวต้นไม้ตาย เดี๋ยวปลวกมา เดี๋ยวต้นไม้โตเกินไป
คนมีมือถือ แท็บเล็ตหลายเครื่อง ก็มีภาระต้องคอยหอบหิ้วไปโน่นมานี่
ซื้อปุ๊บจ่ายตังค์ แล้วยังต้องซื้อเคส ติดฟิล์ม ซื้อซิม จ่ายรายเดือน

คนมีแฟนก็ต้องมีภาระคอยติดต่อโทรหา ต้องรายงานตัว
ต้องคอยห่วง ต้องอธิบาย ต้องขจัดข้อขัดแย้ง
ยิ่งมีแฟนมาก ยิ่งทุกข์มากเพราะปัญหายิ่งเยอะ ว่าไหม
 
คนมีทรัพย์สมบัติมาก ก็ต้องคอยเฝ้า คอยหาคนดูแลบริหาร
พอแก่ตายไปก็ต้องจัดการมรดกให้ดี ไม่งั้นลูกๆตีกันตาย
 
หลายคนมีความเชื่อว่า ยิ่งมีมาก ยิ่งสุขมาก
อะไรก็เหอะ ขอเยอะไว้ก่อน ข้าวของเงินทองนี่
แต่ไม่รู้ทันกับดักของการมี ว่ายิ่งมาก ยิ่งหนักนะครับ

อะไรที่ขึ้นชื่อพะยี่ห้อต่อท้ายว่า “ของเรา” มันเป็นภาระทั้งนั้น



ทรัพย์สิน เงินทอง ชื่อเสียง หน้าตา รูปร่าง
ร่างกายก็เป็นภาระนะ ลองดูสิครับว่า ของใช้ในบ้าน
ค่าใช้จ่ายเราแต่ละวัน มีเกี่ยวกับร่างกายเยอะแยะไปหมด

บางคนมีน้ำหอมสิบขวด แชมพูเจ็ดยี่ห้อ โลชั่น ยาสีฟัน
แปรงสีฟัน ไดร์เป่าผม เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว รองเท้า ฯลฯ
 
ไม่ได้บอกว่า การมีเป็นเรื่องผิดนะครับ ผมไม่ได้ปฏิเสธการมี
เพราะหลายๆอย่าง ก็จำเป็นและควรมี เช่น ปัจจัยสี่
แต่หลายๆอย่าง ก็ไม่จำเป็น และไม่ควรมีมากไป
เพราะทุกครั้ง ทุกอย่างที่เรามี แปลว่าเรามี...ภาระ ด้วย

มีมาก หนักมาก มีน้อย หนักน้อย ไม่มีเลยก็เรียกว่าขาด
ฉะนั้นดีที่สุด ไม่ใช่มีมาก หากคือ มีพอดี

คนที่มีความสุข ไม่ใช่คนที่มีทุกอย่างที่อยากได้
แต่คือคนที่รู้จักละความอยาก ในสิ่งที่ไม่จำเป็น
ไม่สมควรแก่ฐานะ และเป็นภาระมากเกินตัว

สุขสันต์วันที่ยังพอมีครับ