ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๑๓๙

คันหู

โดย aston27

(ขอบคุณภาพประกอบโดยความเอื้อเฟื้อจากคุณแป๋ว SevenDaffodils ครับ)

ชั่วโมงนี้ เชื่อว่าไม่น่าจะมีใครไม่รู้จักชื่อของ จ๊ะ คันหู
ต่อให้ไม่รู้จัก อย่างน้อยๆก็น่าจะเคยได้ยินชื่อของเธอผ่านหูมาบ้าง
จะได้ยินแล้วคันหู คันใจ คันไม้ คันมือหรือคันปาก ก็นับหมดนะ

ผมจะไม่มาพูดหรือวิจารณ์สิ่งที่เธอทำหรอกครับ
ผมว่ามันไม่สำคัญ เท่าสิ่งที่ผมกำลังจะเล่า

วันนี้ ผมเพิ่งได้ดูคลิปรายการนึงชื่อทำนองว่า สุขขาอยู่หนได๋
มีน้องได๋ ไดอาน่าเป็นพิธีกรและน้องจ๊ะ เป็นแขกรับเชิญ
ทำให้เห็นว่า จริงๆจ๊ะก็เป็นเด็กชนบทคนนึงที่ปากกัดเท้าถีบ
ทำงานเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว และยังอ่อนต่อโลกมาก
อ่อนขนาดที่ยังคิดว่าสามารถล้างเครื่องสำอางหมดได้ด้วยสบู่น่ะ

ผมว่าเธอไม่รู้หรอกครับ ว่าเพลงคันหูที่เธอร้องกับท่าเต้นมันไม่ดียังไง
เธอมองในมุมว่า เธอไปทำงาน และงานของเธอคือการให้ความบันเทิง

ที่น่าสนใจคือ ไดอาน่าพาเธอไปทดลองร้องเพลงคันหู ในแบบใหม่
คือคันหูในแบบแจ๊ส ออกมาเพราะทีเดียวนะ
ที่สำคัญ ไม่ทะลึ่งหยาบโลนเหมือนที่เคยเห็นในคลิปก่อนๆ

ดูแล้วผมก็ไปโผล่แถวบางอ้อขึ้นมาว่า... เออ...คนเรานี่
แค่ทำสิ่งเดิมๆ ด้วยมุมมองใหม่ วิธีใหม่
ชีวิตก็อาจจะเปลี่ยนไปได้คนละขั้วเลยนะ

จ๊ะ ก็ไม่ได้ร้องเพลงคันหูมาตั้งแต่เกิด
พี่เบิร์ด ก็ไม่ได้รักทุกคนนะจ๊ะมาตั้งแต่อุแว๊
พี่แจ้ ก็ไม่ได้ร้องโอ๊ยโอ๊ยมาตั้งแต่หย่านม

ทุกคนมีจุดเปลี่ยนที่ทำให้ชีวิตเหไปทางนั้น หันมาทางนี้
ตามแรงฉุดของบุญที่ทำกรรมที่แต่ง
บางทีก็รู้ทัน บางวันก็หลงทาง

คนเราสร้างตัวตนขึ้นจากความคิด
แล้วพอเข้าไปยึดว่านั่นแหละตัวเรา
ความคิดนั้นมันก็กลับมากำหนดชีวิตเราอีกที

ถ้าคิดดีคิดกระจ่างในทางบุญ
ก็เป็นคุณเป็นกุศลมีหนทางไปที่ดี
ถ้าคิดชั่วมัวเมาไม่เอาไหน
ก็เกิดมาดีแค่ไหน ตอนไปก็ไปทางมืดมิดได้

สติและปัญญาถึงสำคัญและมีคุณค่ากับชีวิตมาก
เพราะการทำอะไรผิด ไม่อันตรายเท่าการไม่รู้ว่า
สิ่งที่ทำน่ะมันผิด แต่กลับคิดกลับเห็นว่ามันถูกแล้ว
หรือบางคนดูแคลนการทำคุณงามความดี การเจริญสติ
เพียงเพราะเคยมีธนูปักเข่า หรือเรื่องราวที่ผิดหวังมา

พระพุทธเจ้าเคยบอกว่า
ท่านไม่เห็นอันตรายอะไรยิ่งไปกว่ามิจฉาทิฐิเลยนะ
ฉะนั้น เรามาทำเหตุของการมีสัมมาทิฐิกันไว้ให้มากๆนะครับ
มีทาน รักษาศีล แล้วมีสติรู้สึกตัวภาวนากันนะครับ

สุขสันต์วันที่คันหูบ้างไม่คันหูบ้างครับ