Print

ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๑๑๙

Source Code: แปดนาทีของชีวิต

astonโดย aston27



bank119-1
(ภาพประกอบโดยความเอื้อเฟื้อของคุณ SevenDaffodils ครับ)

ผมดูหนังเรื่องแรกในโรง ตั้งแต่อายุได้ไม่กี่ขวบ

ในหนังประเภทฮีโร่สู้กับผู้ร้ายหลายๆเรื่องที่ดูมา
มักจะมีตัวละครฝ่ายดีที่อยู่ใกล้ๆ ตัวพระเอก
ที่พลาดท่าโดนล่อลวงโดยตัวร้ายให้ทำร้ายพระเอก
แล้วมาสำนึกเสียใจได้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต

จุดอ่อนของมนุษย์อย่างหนึ่ง ก็คือตรงนี้แหละ
ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้หรอกว่าอะไรดีไม่ดี อะไรมีสาระไม่มีสาระ
แต่เรามักจะประมาทว่า ชีวิตยังอีกยาว อีกไกล
เลยใช้เวลากับเรื่องไม่เป็นสาระ ทำร้ายตัวเองเสียมาก

เร็วๆ นี้มีหนังที่พล็อตดีมากเรื่องหนึ่งเข้ามาฉาย ในชื่อ Source Code
เป็นเรื่องของทหารหนุ่มที่ถูกส่ง "จิต" ย้อนเวลา
ไปอยู่ในแปดนาทีสุดท้ายของชีวิตชายผู้หนึ่ง
เพื่อค้นหาคนร้ายที่ก่อวินาศกรรมระเบิดรถไฟขบวนที่เขาโดยสาร
ทำให้มีคนตายไปร้อยกว่าศพ และกำลังจะลงมืออีกในเวลาปัจจุบัน

หนังเดินเรื่องน่าสนใจครับ และมีหักมุมด้วย แบบที่ผมเล่าไม่ได้
เดี๋ยวบางท่านจะสรรเสริญบุพการีผม ที่ไปสปอยล์หนังเขา

จุดน่าสนใจอยู่ตรงที่ เขาไม่ได้เดินทางไปอยู่ในแปดนาทีที่ว่าแค่ครั้งเดียว
แต่ต้องไปแล้วล้มเหลวกลับมา...หลายครั้ง
กว่าที่จะค้นพบคำตอบว่า สิ่งที่เขาควรทำในแปดนาทีนั้น คืออะไร

bank119-2

อีกทั้งการที่เขารู้แก่ใจว่า เขามีเวลาจำกัดแค่แปดนาที
มันกระตุ้นให้เขาต้องทำในสิ่งที่สมควรทำได้มากกว่าคนปกติ

อาจมีบางท่านแย้งว่า แหม...ในชีวิตจริงของเรา
ไม่ได้มีโอกาสแค่แปดนาทีหรอกนา..
ก็จริงนะ...ว่ากันตามหลัก เรามีโอกาสเพียงแค่ทีละขณะจิตเดียว
โดยไม่มีใครรู้ว่า วินาทีถัดไปจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเรา

ผมชอบที่พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล เคยสอนว่า
"พรุ่งนี้กับชาติหน้า ยังไม่แน่ว่าอะไรจะมาถึงก่อน"
บางท่านคิดว่า...เราก็มีโอกาสกันหลายชาติไม่ใช่เหรอ
ก็ไหนบอกว่าต้องเวียนว่ายตายเกิดไง คุณแอสตัน
อันนั้นถูกแค่ครึ่งเดียวครับ...
เราเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด นับภพนับชาติไม่ถ้วนนั้นจริง
แต่อย่าคิดว่าเกิดเป็นคนแล้วจะได้เป็นคนตลอดไปนะ ไม่แน่หรอก

ต่อให้ทำบุญทำกุศลมาดี ได้เป็นคนไปในทุกชาติ (ซึ่งยากนะ)
ก็ใช่ว่าจะได้เกิดใหม่แบบเริ่มต้นจากจุดเดิม
พร้อมความจำครบถ้วนในครั้งที่สอง สาม สี่ ไปเรื่อยๆ แบบพระเอกในเรื่อง Source Code นะ
ขนาดเขาจำได้ว่า แต่ละรอบเจออะไรมาบ้าง
ก็ยังมะงุมมะงาหราอยู่หลายรอบเลย

หลวงพ่อปราโมทย์เคยเทศน์ว่า สังสารวัฏมันน่ากลัวตรงที่มันปกปิดตัวมันไว้
ไม่ให้ใครจำได้ว่าเกิดมาแล้วกี่ชาติ มีบทเรียนอะไรมาจากชาติก่อนๆ บ้าง

ว่ากันโดยทฤษฎี เราเคยตกนรกกันมาทั้งนั้น แต่จำไม่ได้หรอก
ถ้าจำได้ รับรองไม่มีใครกล้าทำบาปแม้แต่เพียงน้อยนิด
แต่เพราะลืมไปแล้ว พ้นนรกมาแล้ว มาเสวยบุญเป็นมนุษย์อยู่
ก็เลยประมาท ขาดสติกันอีก สังสารวัฏมันถึงยาวไกลไม่สิ้นสุดเพราะเหตุนี้

ผมชอบบทสนทนาตอนหนึ่งที่พระเอกถามนางเอกว่า
"ถ้ารู้ว่ามีเวลาเหลือแค่ไม่ถึงนาที คุณจะทำยังไง"
นางเอกตอบว่า "I'll make every second counts"
"ฉันก็จะใช้ทุกวินาทีให้มีค่าไง"

สุขสันต์วันที่เข็มยาวยังเดินไวกว่าเข็มสั้นครับ
(follow Twitter ผมได้ที่ @aston_ed หรือ facebook "ธนาคารความสุข" ครับ)