ธนาคารความสุข - ฉบับที่ ๒๐๑

Maleficent: ด้านดีในคนร้าย ด้านร้ายในคนดี

โดย aston27

ใครที่โตมาพร้อมการ์ตูนของวอลต์ ดิสนีย์ หรือเทพนิยายของพี่น้องตระกูลกริมม์ คงไม่มีใครไม่รู้จักเรื่องของ Sleeping Beauty หรือที่รู้จักในชื่อภาษาไทยว่า “เจ้าหญิงนิทรา”

แต่หลายคนอาจจะไม่ทราบว่า ต้นฉบับจริงๆของเจ้าหญิงนิทรานั้น มาจากเทพนิยายโบราณของฝรั่งเศสชื่อ ลา แบล โอ บัว ดอร์มอง (La Belle Au Bois Dormant) แต่งโดยนักประพันธ์นามว่านายชาลส์ แปร์โฆร์ (Charles Perrault)

แม้ว่าชื่อของเขาอาจไม่เป็นที่คุ้นหูเราเท่าไหร่ แต่ผลงานของเขากลับเป็นที่คุ้นเคยในวัยเด็กของเราเป็นอย่างดี เพราะนอกจากเจ้าหญิงนิทราแล้ว ก็ยังมีหนูน้อยหมวกแดง ซินเดอเรลล่าและอีกหลายเรื่อง

พูดให้ถูกกว่านั้น นิทานที่เราเคยคิดว่าเป็นของพี่น้องตระกูลกริมม์ หลายๆเรื่องก็แปลหรือดัดแปลงมาจากผลงานของชาลส์ แปร์โฆร์ นี่เอง

ในทางหนึ่ง บอกเราได้ว่า การที่เราคิดว่าเรารู้จักคุ้นเคยกับอะไรดี อาจบางทีมันยังมีที่มาที่ไปของสิ่งนั้น ที่ยังซ่อนอยู่และเราไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ทราบก็เป็นได้

อย่างเรื่องของนางฟ้าใจร้ายในเรื่องเจ้าหญิงนิทรา ที่เราเข้าใจมาตลอดว่า เธอเป็นผู้มีจิตใจอำมหิตมืดบอด แต่ไม่เคยทราบว่า ที่มาของความร้ายกาจของเธอนั้นมาจากไหน

ในศาสนาพุทธเราสอนว่า ความบังเอิญไม่มีในโลก ทุกอย่างย่อมเกิดเพราะมีเหตุ และหมดไปเพราะเหตุนั้นสิ้นไป จิตที่ประกอบด้วยบุญกุศล สุกใสสว่าง ก็ย่อมมีเหตุที่ดีที่สว่าง จิตที่ประกอบด้วยอกุศล หม่นมืดหมองมัว ก็ย่อมมีเหตุที่ร้ายกาจที่มืดมน

มาเลฟิเซนต์ เติบโตมาในดินแดนมัวส์ ซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของภูติพราย นางไม้ และนางฟ้า เธอเป็นนางฟ้าผู้มีปีกใหญ่ สวยงามแข็งแรง พาเธอบินได้สูง เหมือนกับจิตใจของเธอ

จนเมื่อเธอมาพบรักกับสเตฟานชายลูกชาวนา ผู้มาจากแดนมนุษย์ และเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง เขาจุมพิตเธอครั้งหนึ่ง ในวันเกิดอายุ ๑๖ ปีของเธอ โดยบอกว่า มันเป็นจุมพิตแห่งรักแท้ ซึ่งมาเลฟิเซนต์เชื่อแบบนั้นมาตลอด

สุดท้ายสเตฟานหักหลังเธอเพราะความโลภเข้าครอบงำเขาตัดปีกของเธอมาแลกกับการได้เป็นพระราชา แต่ความสมอยากของเขาเปลี่ยนมาเลฟิเซนต์จากนางฟ้าที่มีใจงดงาม ให้กลายเป็นนางฟ้าที่จิตใจดำมืด โทสะโมหะเข้าครอบงำจิตของเธอ

วันหนึ่งเธอสบโอกาสเมื่อพระราชาสเตฟานจัดงานฉลองรับขวัญพระธิดาออโรราที่เพิ่งเกิด มาเลฟิเซนต์บุกเข้าวังแล้วสาปให้เจ้าหญิงออโรราต้องโดนเข็มจากเครื่องปั่นด้ายตำนิ้ว จนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปตลอดกาล จนกว่าจะได้รับ “จุมพิตแห่งรักแท้”

มาเลฟิเซนต์ได้ล้างแค้นสมใจ เป็นผลกรรมเก่าของพระราชาสเตฟาน แต่เป็นกรรมใหม่ของมาเลฟิเซนต์ ซึ่งได้เปลี่ยนจิตใจของพระราชาสเตฟานให้ถูกความดำมืดของโทสะครอบงำบ้าง เขาหมกมุ่นอยู่กับการหาวิธีแก้แค้นเอาคืนให้สาสม ส่วนมาเลฟิเซนต์แม้จะสำนึกเสียใจในภายหลัง แต่ก็แก้ไขคำสาปตัวเองไม่ได้แล้ว

นี่อาจจะเป็นเพียงเทพนิยายให้เด็กอ่าน แต่ในความจริงที่โลกนี้เป็นอยู่ ก็แทบไม่ต่างกันเรามักคิดว่ามีสิ่งที่เรียกว่าคนดี คนร้ายแบ่งแยกกันชัดเจน แต่ในความจริงในจิตใจคนทุกคน มีทั้งอำนาจของกุศล และอกุศลที่งัดข้อกันอยู่

เมื่อไหร่ที่กุศลมีกำลังมาก บุคคลนั้นย่อมมีบารมีในการทำความดีละเว้นความชั่วได้ง่าย แต่หากอกุศลมีกำลังมากกว่าเมื่อไหร่ ก็ย่อมมีโอกาสเลือกทำกรรมชั่วได้มากขึ้นเท่านั้น

เคยมีนิทานอินเดียนแดงพูดถึงปู่กับหลานคุยกัน ปู่บอกหลานว่า “หลานรู้มั้ย ในจิตใจมนุษย์น่ะ มีหมาป่าสองตัวสู้กันอยู่ ตัวหนึ่งเป็นฝ่ายดีชื่อกุศล อีกตัวหนึ่งเป็นตัวร้ายชื่ออกุศล”

หลานฟังแล้วตาโต ทำท่าสนใจ รีบถามว่า “แล้วตัวไหนมันจะชนะฮะ ปู่”

ปู่อมยิ้ม แล้วตอบหลานว่า “ก็ตัวที่เราให้อาหารมันบ่อยๆ ไงล่ะ”

สุขสันต์วันที่เราเลือกให้อาหารหมาป่าในจิตใจเราได้นะครับ